I Love To See Your Eyes

Chapter 27

Pagkatapos ng klase dumeretso agad ako sa clinic para tignan si zarie. Nakakagulat lang dahil wala siyang kasama dito, lumapit ako sa kaniya kaya napatingin siya sakin.

"Anong ginagawa mo dito, esma?" Taka niyang tanong, napatingin ako sa tagiliran niya. "Para saan yan?" Inabot ko sa kaniya ang tubig at umupo ako sa tabi niya.

"Kailangan mong uminom ng uminom ng tubig dahil kulang ka doon" napatingin siya sa bottle of water at tumingin ulit sakin.

"Salamat" yumuko siya at ngumuso. "I'm sorry. I'm sorry for everything, ate esma. Sinong mag-aakala na ikaw pa ang tutulong sakin? For everything what I did was really undisrespectful. Masyado kong pinuri si sabrina kaya pati ako nahawa sa kaniya. Can you forgive me and give me another chance?" Ngumiti ako at hinawi ang takas niya buhok.

"Your still young, zarie. Madami ka pang pagdadaanan. It's not to late to realize our mistake" tumingin ako sa mata niya. "Of course, I can forgive you no matter what" because you're our little sister, our little girl. Mabilis niya akong niyakap at hindi ko namalayang umiiyak na pala siya na ikinatulo din ng luha ko kaya agad ko itong pinunasan.

"Thank you. I'll promise I won't betrayed you" hinawakan ko na lang ang buhok niya.

Kinabukasan.

"Esma, malalate na tayo sa OJT" tawag sa akin ni ria, nagmamadali naman akong nagbutones ng uniform ko at agad bumaba.

"Anong oras na ba?"

"7:00AM" 7:30AM ang alis namin kaya agad ko na siyang inaya palabas ng apartment.

Sumakay kami sa motor niya at agad kaming nagtungo sa hospital, medyo malayo din iyon kaya mas binilisan pa ni ria ang pagdri-drive.

Nang makarating kami sa F.R. Medical Hospital agad kaming pumasok sa loob at nakita namin doon ang iba pa naming kasama.

"Your just in time" saad ni saad ni dase, ngumiti ako at tumango.

"Kanina pa kayo nandito?"

"Well, kakarating lang din namin" sagot ni kevin.

"Ang tagal naman nila denise" sabay contact ni clyde. Napakunot noo ako, bakit wala si drick?

"Oh, andyan na sila!" Sabay tayo ni dase at kevin at lumapit sila kila denise. Ngunit ako ay natigilan, intern din siya. Hindi pwede.

"Ayos ka lang?" Bulong ni ria kaya tumingin ako sa kaniya.

"Ah? O-oo naman"

"Sila ba ang dahilan kung bakit ka nagpapanic?" Agad akong umiling at tumalikod sa kanila.

"Wala pa ba yung mag-aassist sa atin?" Pag-iiba ko ng usapan at umupo.

"Ewan. Tapatin mo nga ako" sabay harap niya sakin. "Bakit nababahala ka? May problema ba?" Ngumiti ako at umiling.

"Esma!" Napatingin kami sa nagtawag sakin, si zylie. Parang nanigas ako sa kinauupuan ko ng tumingin sila sakin. Tumayo ako at pilit ngumiti kay zylie.

"I-Intern ka din pala"

"Zuesma?" Napatingin ako kay rox at yumuko ako konti. Ngunit sa hindi inaasahan bigla niya akong niyakap, ganun din si marx. Hindi ko tuloy mapigilang yakapin sila pabalik.

"Pensavo ti avessimo già perso. Never again, please" bulong ni marx at humiwalay sila sa yakap. (I thought, we already lost you.)

"How are you? Are you okay? Are you hurt? What do you feel? Tell me" umiling ako kay rox.

"Zuesma, kailangan mo ng bumalik. Pigilan mo ang piligro"

"Hindi siya aalis, marx. Baka mapahamak lang siya doon"