I Love To See Your Eyes

Chapter 26

"Magre-restroom lang ako" sambit ko sa kanila, kumakain na kami ngayon dahil mamaya may sayawan.

"Do you know where's the restroom is?" Bulong ni drick. "Pwede naman kitang samahan"

"Hindi, ayos lang. Magtatanong na lang ako sa mga katulong" tumango na lang siya.

Tumayo na ako at pumasok sa loob, halos walang tao dito dahil nasa labas silang lahat at kumakain. Nasinagan ko ang restroom kaya lumapit agad ako dito, hindi ko inaasahang bubukas ito kaya umurong agad ako dahil may lalabas. Napatigil ako ng makita ko siya, si zylie.

"Ow, sorry. Kanina ka pa ba diyan?" Tanong niya, ngumiti ako at umiling. Namumula ang mata niya kaya napagtanto ko na umiiyak siya.

"Naiyak ka siguro dahil sa tuwa"

"Ah? Hahaha, oo. She's a big girl now" tumango ako. "Anyway, kumain ka na ba? Let's go to the garden" ngumiti na lang ako.

"Do not go there, your make up was ruined"

"Gosh, kailangan kong magretouch! Bwiset kasing ace yun" napakunot noo ako dahil sa binanggit niyang pangalan.

"Your boyfriend?"

"Yeah, I wish he was but no. He's not my boyfriend, but he was my type. I like him so much but I cannot do anything. Sila na ni sabrina" mas lalo akong napakunot noo. Sila ni sabrina, kaya ba wala siya dito ngayon? Si ace ba ang ama ng pinagbubuntis niya? "Ow, I talked to much. Maybe, just forget what I said" tumango naman ako. Sino kayang ace ang tinutukoy niya?

Dinala ako ni zylie sa kwarto niya, ang sabi niya ay magbibihis na muna siya at magre-retouch ngunit hindi ko maintindihan kung bakit pati ako sinama niya.

"Alam mo ba ang gaan ng loob ko sayo. Kamukha mo kasi yung kapatid namin" agad bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa sinabi niya, may alam ba siya sa nangyayari?

"H-Huh? Sino?"

"Yung kapatid namin na nawalay sa amin. Half sister namin siya kumbaga, she was a princess in the Italy kaya wala siya dito. I mean, nakasama naman namin siya ng apat na taon nung maliit pa siya. Hindi dapat siya mawawalay sa amin kung hindi siya nadisgrasya noon. Na hit and run siya ng SUV kaya agad namin siyang dinala sa America, iyak ng iyak si mommy noon dahil akala niya mawawala na si luna but miracles came, gumaling nga si luna ngunit nagtalo naman ang daddy ni luna at si mommy. Ang sabi ng dad ni luna, kukunin niya na si luna at idadala sa Italy dahil mas mapro-protektahan nila si luna ng maigi doon. Sumang-ayon naman si mommy dahil ang gusto niya lang ay nasa mabuting kalagayan at lugar si luna dahil habang kasama niya daw si luna lagi niya lang daw itong nailalagay sa piligro kaya iyon, dinala nga ng daddy ni luna si luna sa Italy. I hope she's better in her place now. Until zarie came kaya kahit papaano ay nawala ang kirot sa puso namin" halos mapa-upo ako sa kama niya, hindi ko alam na ganoon ang nangyari. Kaya pala mas scar ako sa braso ko. Maliit na lang naman ito dahil siguro matagal na din itong nangyari.

"What if, magkita ulit kayo. Will you still accept her even it's been a long time?"

"Of course, she's still our sister, she's still our family. Pinasaya niya ang mundo namin noon ng dumating siya. Sa totoo lang, parehas kayo ng mata. Light brown" pwede ko bang sabihin sa kaniya? Na ako ang kapatid niya? Pero, hindi ko maiwasang mainis sa sarili ko. All this time, it was a lie. Everything was a lie, akala ko hindi ko nasilayan ang ina ko, akala ko wala siyang pake sakin pero kasinungalingan lang pala lahat ng iyon. All her want is to protect me. Wala akong naaalala, hindi ko alam na nagka-amnesia ako. Kaya pala wala manlang akong maalala noong bata ako. Ang naaalala ko lang ay bigla na lang akong nagising sa isang napaka-gandang silid.

Ngumiti ako at niyakap si zylie, naramdaman ko naman siyang nabigla sakin. Humarap ako sa kaniya at kita ko pa din ang gulat sa mukha niya.

"Zylie" nanubig ang mata niya at tuluyan na ngang tumulo ito.