Yazılmamış Hikayemiz - Sasuhina

She knows what i think about

Geçen bölüm özeti:

Sasuke: SEN KARİN'İ SAVUNDUN

Naruto: ÇIKAR GÖSTER

Sasuke: TERBİY- XJKSKSLSLSLWLSLWLS 

KİTABIMIZ 500 OKUMA OLMUŞŞ MUTLU ETTİ BENİ 😍 İLK YAYINLANDIĞI GÜNLERİ HATIRLIYORUM DA GERÇEKTEN ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM 😘😘

PROFİLİMDE DÜN BUNUNLA İLGİLİ BİR ŞEY SORDUM ARKADAŞLAR BİRAZ AŞAĞILARDA GÖREBİLİRSİNİZ

TAMAMDIR ŞİMDİ YENİ BÖLÜME GEÇEBİLİRSİNİZ FŞDLDLSLDLLS

................................................................................................................................................................

Not: Bölüm atlamış olabilirsiniz, önceki bölümü kontrol edin lütfen.

Rüzgar durdurak bilmeksizin eserken montumun fermuarını çekerek oturduğum banka iyice yerleştim. 

Çatıdaki olanlar yüzünden rehber öğretmenin döne döne beni aradığını duyduğumda vakit kaybetmeden okuldan kaçmıştım. Hiç sevmediğim hocalardan birinin yorumunu duymaya meraklı değildim. 

Rüzgarla beraber sallanan, sallandıkça eskimiş demirleri gıcırdayan salıncaklara gitti gözüm. İleriye geriye doğru salınışını seyrettim bir süre. 

Öfkem çoktan geçmişti ve geriye rahatsız edici bir sakinlik bırakmıştı. Sinirlerim boşalmış gibi hissediyordum, bir şey yapmaya enerjim kalmamıştı. Çantamı aldığım gibi öylece çocuk parkına oturmuş boş bakışlarla etrafı süzüyordum. 

Şu son iki günden sonra sinir bozucu bir düşünce yerleşmişti zihnime. Diğer bütün düşüncelerimi huzursuz ediyor ve giderek daha büyük bir yer ediniyordu. 

"Sorun bende mi?" 

Önce Karin ile kavga etmiştim sonrasında ise Naruto ile. Sorun Uzumakilerde miydi bende mi? 

Yarın kim ile tartışacaktım peki? Sakura? Hinata? Suigetsu?

Hayır hayır, düşününce yarın kim olacağı zaten belliydi. Bugün kontrolümü kaybettiğimi rehber öğretmenden harfi harfine duyan ailem yarın benim karşımda yer alacaklardı. 

Geçen günler benden bir şeyler götürüyordu sürekli ve ben buna engel olamıyordum sanki. 

Her şey kötüye sürükleniyor gibiydi. 

Düşüncelerim gittikçe beni karanlığa çekerken cebimdeki telefon tekrar titreştiğinde sinir olmuş bir şekilde derin bir nefes aldım. 

Okuldan kaçtığımdan beri telefonuma mesaj yığıyordu. Sakura'nın Naruto ile olanları sorguladığı mesajları bir yana numarası kayıtlı olmayan kişilerden bile bir şeyler gelip duruyordu. Çatıda olanların okula yayıldığını, iyi bir dedikodu malzemesine dönüştüğümü anlamak zor değildi. 

Telefon bir kez daha titrediğinde sinirlerim daha fazla bozuldu ve bir hışımla telefonu aldım elime. Tanımadığım bütün numaraları ne yazdığına dahi bakmadan engelledim ve telefonu kapattım. 

Rahat bir nefes alarak arkama yaslandığımda yanıma biri oturdu birden ve irkildim. 

- Gerçekten de buradasın. 

Elleri montun cebindeydi, bir elinde poşet vardı. Yüzüne bakmama gerek yoktu kim olduğunu anlamam için, sesi yetmişti. 

- Beni mi arıyordun, Hinata? 

Başını hafifçe kaldırıp bana baktığında göz göze geldik. Doğrusunu söylemem gerekirse onun gözlerinin korkutucu bir güzelliği vardı. Bakmaktan alıkoyamıyordu insan kendini, hipnoz ediciydi.