Sino Ka Ba Talaga?

SPECIAL CHAPTER (FLASHBACK Part 7)

Update muna ako guys

Musta na kayo jan?

Sa mga silent readers dyan, paki like naman po please

Hehehe

Adrian's POV

Another day to spend. Another challenge. Hmmmm I wonder what surpises awaits me today. Bumangon na ako sa kama at nag ready. Sobrang bilis ng mga araw na dumaan. Akalain mong Friday na pala ngayon? At malapit na rin ang summer vacation namin.

It's like every day is a new adventure and surprises for me. Ano na naman kaya ang naghihintay sa akin ngayong araw? Anong mga sorpresa? Nakita ko si Manang na naghahanda ng breakfast and as usual, si Daddy na nagbabasa ng newspaper like he always do. Si mommy naman ay abala mag set ng table.

Wait, what? Si mommy nag se-set ng table? Anong nakain nito? Hindi naman ito sanay sa mga ganyang bagay especially sa dining area. Another surprise?

"good morning Ma! Aba ang saya ata natin ngayon ah. Anong meron at naisipan mong mag ayos ng table?" usisa ko sa kanya

"good morning din anak. Wala lang, anniversary kase naming ng daddy mo ngayon kaya naisipan kong mag ayos nitong table at bigyan siya ng surpresa" nakangiting sagot niya

"is it? Eh nakita na ba niya 'to? Na naghahanda ka nang sorpresa para sa kanya?" usisa ko ulit sa kanya

"eh hindi pa. 'wag ka maingay at baka marinig ng papa mo mula sa garden" mom said

"hmmm, okay po. Ahm Ma, okay lang bang sumama ako sa mga kabigan ko mamaya sa beach after school? Nagkayayaan kase kami total malapit na naman magbakasyon at uuwi din naman ako ng maaga." pakiusap ko sa kanya. Nga pala, muntik ko nang makalimutan ang usapan naming mag beach ngayong hapon.

"oh sige anak. Ilan ba kayo? Gusto mo bang pabaunan kita kay Manang ng mga food for the beach?" Mom said

"sige po. Salamat talaga Ma." Sabay yapak at halik sa pisngi

"mauna na ako Ma ha. Sa school nalang ako nag aalmusal." I said and rushed through the gate.

Nahihintay na kase si Manong driver sa labas. Excited for the day, naisipan kong daanan muna ang mga kaibigan ko para sabay na kaming pumunta ng school. Naabutan ko pa si Daniella na nag aabang ng masasakyan kaya inutusan ko si Manong para pumara sa harap ni Daniella.

"Daniella sabay ka nah" I said as I lowered the glass window of the car

"WOW tamang tama ang dating mo Adrian. Kanina pa ako ditto naka abang ng masasakyan ni walang isang dumaan. Bakit kaya ganun" Daniella said as she opened the door entered the car

"puntahan na lang kaya natin si Andrew? Para naman sabay tayong talo?" Daniella asked

"yeah sure no problem." I said, at inutusan na si Manong driver para sunduin si Andrew. Habang bumabyahe ay panay ang daldal ni Daniella sa mga nangyari sa kanya noong mga nakaraang araw. All I ever did was listen to her story attentively. Nakita naming si Andrew na naglalakad at parang wala sa wisyo. Is something wrong? He looks so sad as if he loose from a lottery.

"uyyyy insan!!! Lika sakay ka at sabay na tayo papunta sa school" Daniella exclaimed. Tumango lang si Andrew and I smiled at him pero binigyan lang niya ako ng pilit na ngiti.