sorry for the very late update guys,
lapit na kasing finals eh, todo sa study at sa trabaho huhu
anyways, eto nang next chapter
enjoy guys!!!
ADRIAN'S POINT OF VIEW
"lima laban sa isa? hindi na kayo nahiya sa mga sarili nyo.. " narinig kong boses habang nasa lupa parin ako at nagtitimpi sa sakit
"ano? kaya mo kami? " another voice I've heard. i know it's from those boys who attacked me
"tingnan natin" that familiar voice again from a guy
they were all at the same time beating up the one guy. hindi ko masyadong maaninag ang mukha niya kase namumulupot parin ako sa sobrang sakit ng pag suntok sakin sa tiyan ng isa sa mga members nila. those bastards!!
ewan ko kung sino ba yung tinutukoy nilang sinapawan ko sa class.
wait...
2nd honor yung ka klase kong si Lea,
pinsan pala ng isa sa mga miyembro nila ang 2nd honor sa class namin?
bakit ba kase hindi nila matanggap yun?
i am still struggling to ease the pain when suddenly, i saw Daniella punch the other guy and pinaghahampas niya yung ibang guys ng librong hawak niya.
finally, the guy who saved me stood up and nakabawi. pinagsusuntok nya yung ibang guys at lahat sila'y bumagsak. lumapit si Daniella sakin upang itayo ako.
"you okay?" Daniella asked me
"i w-will be" ang tanging nasagot ko
"tara tawag tayo ng guwardiya" Daniella said habang inaalalayan niya ako
"hoy! anong kaguluhan ito?" sabi ng isang teacher at nakita kong nagsi alisan na yung mga guys.
"ayos ka lang ba Andrew?" the teacher asked the guy who saved me
wait... Andrew? siya pala ang nagligtas sakin? pero bakit?
sabay sabay kaming pinatawag ng school principal namin after a few hours, but before that, habang kami ay nasa clinic pa ni Andrew ay hindi ko maiwasang ma guilty sa mga inabot niyang bugbog at sugat sa mukha. nag uusap naman ang school nurse namin at si Daniella
hindi ko siya kayang tingnan. nahihiya talaga ako sa sarili ko. kami lang dalawa sa isang silid at pawang may band aid yung mga mukha namin.
walang ni isa sa amin ang nagsasalita at pawang katahimikan lang ang bumabalot sa loob ng room.
"I'M SORRY" sabay naming sabi
"NO, IKAW NA ANG MAUNA" we answered in chorus.
"hindi, ikaw na" i said in a peaceful manner
"I'm sorry sa ginawa ko sayo nung isang linggo" Andrew said. he is looking at the floor at di niya ako matingnan sa mga mata
"I'm sorry kung pinagtabuyan kita" he added and I can see the tears falling from his eyes
"so you knew all this would happen? " I asked him
BINABASA MO ANG
Sino Ka Ba Talaga?
RomanceIba kung magbiro ang Tadhana Hinding-hindi mo malalaman kung ano ang mangyayari sa'yo kinabukasan at Hinding-hindi mo malalaman kung ano talagang nakalaan para sa'yo Tanging Diyos lang ang makakapagsabi Bata pa lang sina Adrian at Andrew ay magkapat...
