I was a child, Izana x reader Tokyo revengers

•Shh...•

Bölüm müziği: Under The Influence // Chris Brown

"Hayır...HAYIR!"

Birden güçlü bir el onu kıyafetinden acıtacak kadar sert vururcasına yakaladı ve hızla geriye çekerek havaya kaldırdı. Gözleri öfkeden kararmış çocuk yumruğunu sıkıp o hışımla vurmak için kolunu geriye doğru gerdi.

Becky nefes nefese ve dehşet içindeydi. Ayaklarını kıpırdatıyordu ama yere değemiyordu. Tüm vücudu gerginlikten fena hâlde ısınmıştı. Kalbi deli gibi atıyordu. Korkudan ağlayacak gibi hissediyordu. Canının acımasından korkuyordu, ki özellikle canını Izana'nın acıtmasından daha da çok korkuyordu. Onun gibi birinden dayak yemek isteyeceği en son şeydi...

Tir tir titriyordu, korkudan yüzünü kapattığı ellerinin parmaklarını hafifçe araladı ve ağlamak üzere olan korku dolu gözleriyle ona baktı.

Izana bu ufaklığın yeşil gözlerini görünce insanı dehşete düşüren öfkeli yüz ifadesi biraz olsun yumuşadı, sertçe sıktığı yumruğu ise yavaşça gevşedi...

-...Becky? (Izana)

Izana karşısında Becky'i bulmayı beklemiyordu, dürüst olmak gerekirse şaşırmıştı da...
Fakat hâlâ kızgındı, Becky yine gelip aynı şeyi yapmıştı, üstelik onu bu konuda uyarmış olmasına rağmen...
Ona sadece açık açık "Gözetlenmekten nefret ederim." demişti.
Normalde kimseye kolay kolay tanımayacağı bir affedicilikti bu...

Yüzünde ufak bir anlığına beliren şaşkınlık hemen yok oldu ve ters ters bakan bir ifadeye dönüştü.
Sıktığı elini tamamen rahat bırakıp aşağı indirdiği sırada küçük kız kurtulmuş olmanın ümidini besleyen korku dolu gözlerle sessizce ona bakmaya devam ediyordu.

Onu birden bırakmasıyla Becky dengesini sağlayamayıp yere kapaklandı.

-Ah! (Becky)

-Canına mı susadın sen? Bunu yapmamanı söylemiştim! (Izana)

Becky onun gibi hızlı birinden kaçmaktan ümidini kesmiş, elleri başının üzerinde yuvarlak bir top gibi yere çömelmişti.
Hala korkuyordu çünkü biliyordu ki nereye kaçsa Izana onu yakalardı, şuan yaptığı bile onu hiçbir şeyden korumazdı aslında ama yapacak başka birşeyi de yoktu...
O an Becky'i koruyabilecek tek şey Izana'nın vicdanıydı...

Nefes nefese ve korku içinde karların arasında yumulmuşken bir süre duyulan tek ses onun kesik nefes sesleriydi.
Yanı başında duran Izana'dan ise ses yoktu, uyarıları kaale alınmamasından dolayı sinirli bir halde öylece yerdeki küçük kıza bakıyordu.

Izana iç çekti ve artık gitmek üzere ellerini cebine koydu. Ama gitmeden önce son bir kez Becky'e uzunca baktı, "Daha ne kadar öyle durmaya devam edecek?.." diye düşündü ve bir anda ayağıyla ittirip onu devirdi.

-a-ah... (Becky)

Arkasını dönüp yürümeye başladı.

-İçeri git Becky... (Izana)

Becky bulandığı kardan çıktı, şaşırmıştı. "Bana zarar vermeyecek mi?.."
Oturduğu yerden ayaklandı ve onun peşinden istemsizce birkaç adım attı, vücudu kendi kendine hareket ediyordu. Kontrolü dışındaydı...

Izana birden durup arkasına baktığında Becky de durdu. Neden onun peşinden gittiğini bilmiyordu, ama gidecek yeri de yoktu ki... Belki de yalnız kalmak istemiyordu.

Izana kötü bir bakış atıp göz devirdi ve önüne dönüp yürümeye devam etti, Becky de peşinden sessizce ilerledi...

Durup bir daha ona baktı. Becky de yine tam o sırada durdu. Resmen çocuk oyununa dönmüştü.
Izana birkaç saniye ona gitmesini söyleyen gözlerle dik dik baktı, Becky ise çekinerek gözlerini kaçırıp parmaklarıyla oynamaya başladı. O da onunla gelmek istiyordu, başka arkadaşı yoktu... Gerçi Izana da dün ona arkadaş olmadıklarını söylemişti...