I was a child, Izana x reader Tokyo revengers

•Dengesiz...•

Bölüm müziği: Mademoiselle Noir // Peppina

-KAPA ÇENENİ! (Izana)

Küçük kız olduğu yerde irkildi.
O hışımla çıkan sert ve öfke dolu sesi sessizliğin içinde yankı ile dağılarak bir nebze de olsa Becky'nin ufak kalbini titretmişti.

Ve o an Izana'nın yüksek sesiyle birlikte hepsine ani bir sessizlik çöktü, diyeceklerini diyemedikleriyle kaldılar...
...
Izana sustu...
Becky sustu...
Kakucho ve Kanji de sustu...

Becky göğsünde birleştirdiği ellerini yavaşça indirdi, başını çevirmeden önce konuşma hevesi de yeşil gözleriyle birlikte soldu ve Izana'yla göz temasını kesti... Sanırım artık gerçekten gitmesi gerekiyordu.

Izana onun bu yavaş hareketlerini izlerken sertçe sıktığı yumrukları gevşediği sırada avuç içleri hafif hafif terlemeye başladı. Bir şeyler söylemek için dudaklarını araladı fakat belli belirsiz yutkunmak dışında bir şey yapamadı.
Becky'e bağırmak hiç aklından geçmemişti ama bir anlığına ağzından çıkanları kontrol edememiş ve hırçınlaşmıştı.

İşte bu da Izana'nın problemiydi... Bazen öfkesini kontrol edemiyordu ve olaylar hiç olmadık yerlere bile varabiliyordu. Zorba ve acımasız davranması ondan beklenilen şeylerdi... Fakat bunu çoğu zaman sorun etmezdi çünkü ne olursa olsun kimsenin ona baş kaldıramamasına alışmıştı. Zaten herkes eninde sonunda gelip tekrar onun yanında bitiyordu...
Peki ya Becky? Becky de öyle yapar mıydı?

Tch... Belki de böyle düşünmek abartıydı. Evet evet, sonuçta sadece "kapa çeneni" demişti değil mi? Kat kat beterini başkalarına defalarca yapıyordu ama bişey olmuyordu.
Peki...Becky o "başkaları" arasında mıydı?

Kakucho iç çekerek ters bakışlarla Izana'ya göz devirdi, "Dengesiz köpek amına koyayım..." diye geçirdi içinden. "İyi bok yedin."

Becky soğuk ve gizlice içerlenmiş olmanın izlerini taşıyan yüzünü bir an olsun ona çevirmeden Izana'nın yanından geçip gitmek için adımlarını hızlandırdı. Ama o sırada bileğinin kavranmasıyla durmak zorunda kaldı. Yutkundu...

...

Birkaç saniyeliğine ikisi de birbirlerine bakmadılar, yine bir sessizlik oldu.
Kakucho ve Kanji de hiçbirşey söylemeden onları izliyordu.

-Bırak... (Becky)

Dedi Becky sakince. Fakat Izana bileğini bırakmadı.

-Biryere gitmiyorsu- (Izana)

-Bırak. (Becky)

Diye ekledi Becky onun sözünü keserek, ama bu sefer daha net bir ses tonuyla...
Cesurca ya da aptalcaydı ama yapmıştı işte bir kere.

Izana parmaklarının arasındaki ince bileği biraz daha sıktı. Öfkeyle açılmış gözlerini ona çevirdi ve kendine doğru çekti.

Becky hissettiği tedirginliğe rağmen tepkisizdi ve hâlâ ona doğru eğilmiş olan Izana'nın gözlerine bakmıyordu.

-Sözümü kesme. (Izana)

Becky gerginliğini dışa yansıtmayarak sakin kalmaya çalıştığı sırada bu sakinliği Izana'nın sinirine dokundu. Dişlerini sıktı ve sesini biraz yükseltti.

-Bana bak, seninle konuşuyorum! (Izana)

Becky kulağının dibindeki yüksek sesten ürktüğünü belli etmemek için direndi fakat az da olsa irkilmesine engel olamadı.
Izana korkutucuydu, ondan korkmuştu... Eminim yüzüne baksa bu daha korkutucu olurdu.
Dibine kadar girmiş, dişlerinin arasından hırıltı gibi vahşi sesiyle kulağına konuşuyordu.
Yine durduk yere beklenmedik başka bir hareket... Izana zor biriydi.