I was a child, Izana x reader Tokyo revengers

•🐝•

Bölüm müziği: Summertime Sadness // Lana Del Rey

Becky birdenbire gelen kalp çarpıntısıyla hızlıca iki gözüne de baktı Izana'nın. Aniden bedenine hakim olan heyecan nefes alışverişini hızlandırıyordu. Duyduğu cümleyi kafasında tekrarladı.
"Zehirleneceksek beraber zehirlenelim." Doğru mu duymuştu? Gerçekten bunu mı söylemişti? Kalp atışları söz dinlemeden hızlanıyordu...
Heyecanına hakim olmaya çalışarak kupayı almak için yavaşça elini uzattı. Sesi içine kaçmış gibi garipseyerek dudaklarının arasından mırıldandı...

-Sen... çok değişik bir yaratıksın... (Becky)

Becky sonunda kupayı eline aldığında Izana içten içe bir rahatlama hissiyle doldu ama bunu belli etmedi. Aksine ellerini cebine atıp başını hafif yana eğerek bir pislik gibi sırıttı.

-Alışsan iyi edersin. (Izana)

Becky onun bu tepkiyi vermesini beklemiyordu.
Izana'nın tavrı birdenbire nasıl değişmişti öyle?
Becky Bu yüz ifadesine, o sırıtışa, muzipçe bakan gözlere ve alaylı ifadesine alışık değildi. Aksine kendisiyle konuşurken sürekli somurtmasına alışmıştı. O hâli de iyiydi ama bu... Bu bambaşkaydı...
Hemen gözlerini kaçırdı, yüzü kıpkırmızı olmuştu.

Izana onun ruh halindeki ani değişimi farketti. Ama bu nedense hoşuna gitmişti, onun daha çok üzerine gitmek istiyordu.
Kıkırdadı, yavaşça onun yüzüne doğru eğildi. Becky ister istemez ona bakmak zorunda kaldı.

-Aslında gerçekten içine zehir koymuş olsam ve ikimiz de burada kimsenin haberi bile olmadan geberip gitsek çok komik olmaz mıydı? (Izana)

Becky olduğu yerde donakaldı, onun gözlerine dehşetle baktı. Blöf yaptığını biliyordu ama şuan o kadar değişik bakıyordu ki...

O kadar değişik... bakıyordu ki...

Bir an "Acaba?" diye düşünüp afalladı.

-Hm? (Izana)

Izana Becky'nin yüzünün aldığı hâlden zevk alıyormuş gibi gözüküyordu. Ona rahatsızlık veriyor olmak hoşuna gitmişti. Bundan gereksiz bir zevk alıyordu.
Küçük kız ondan biraz uzaklaşmaya çalışarak mırıldandı.

-Of git ya... (Becky)

Izana aynı çarpık gülümsemeyle onun yüzüne bakmaya devam ediyordu. Ama Becky o kadar kolay teslim olacakmış gibi değildi, yaptıklarını kolay kolay affedemezdi. Ona olan öfkesi bir gram olsun dinmemişti. Tanıştıkları günden beri sürekli kötü olan hayatını daha da kötüleştiriyordu.

Aslında içten içe onun bu tepkisi ve yüzüne olan yakınlığı hoşuna gitmiş olsa bile içgüdülerini bastırdı ve iğrenir gibi bir yüz ifadesi yaparak geri çekildi. Izana bunu hak etmiyordu. Henüz...

-Gerçekten git. (Becky)

Izana o an duraksadı. Yüzündeki gülümseme tekrardan yerini o ciddi ve hiç dost canlısı olmayan ifadeye bıraktı.
"Ne yapıyorum lan ben?" Yüz ifadesinden afallamış olduğu belli oluyordu ama hemen kendini toparladı.
Ellerini cebinden çıkarıp ondan uzaklaştı. Kendi yaptığına şaşırmış gibiydi, üstelik bu sefer Becky'e sanki garip bir yaratığa bakıyormuş gibi gibi bakıyordu.

"İyice mala bağladım, iğrençti! Keşke bu saçmalığı hiç yaşamamış olsaydım..."
Küçük kızın söylediği bir tek söze aniden o kadar değişivermişti ki şaşırmamak elde değildi. Hep böyle yapıyordu.
Becky artık onu tanıyor olsa bile bu ani duygu değişimlerine, anlaşılması zor hareketlerine hâlâ alışamamıştı.
Sessizce birbirlerine bakıyorlardı. Izana gözlerini ondan ayırmadan yavaş adımlarla kapı tarafındaki masaya doğru ilerledi.