I was a child, Izana x reader Tokyo revengers

•ҡσเ ɳσ ყσҡαɳ•

Bölüm müziği: Hidden In the Sand // Tally Hall

Izana eğilerek dirseğini dizine yasladı.

-Geldim işte buradayım. Göstersene kendini? (Izana)

•~•~•~•

Becky geldiği yöne doğru adımlarını hızlandırdı, tehlikenin farkına varmıştı.
Burada birazdan her ne olcaksa kendine bulaşmasını istemiyordu.

Odasına gitmek için illa bu yoldan gitmesi de gerekmiyordu zaten, uzun yoldan da gidebilirdi...

Merdivenden inip en alt kattaki ana koridorun başındaki avluya ulaştı. 
Hızlı adımlarla yemekhanenin önünden geçerken yemekhaneden gelen sesler dikkatini çekti. Fakat umursamadan ilerlemeye devam ettiği sırada Müdür Rekio'nun öfkeli sesiyle o ismi söylediğini duydu;

'Izana'...

Merakına yenik düşerek sessizce yaklaşıp kapının arkasına saklandı.
Kapıdaki ufak aralıktan onları izlemeye başladı.
Müdür de dahil birkaç kişi masanın etrafında toplanmış hararetle bir şeyler konuşuyorlardı.
Dikkatle bakınca oradaki masada, ortalarında oturan bir görevli olduğunu fark etti.
Adama biraz daha dikkatle bakınca içi cız etti, çünkü zavallı adamın ağzı yüzü kan içindeydi. Muhtemelen burnunda ciddi bir kırık vardı.
Acı çektiği her halinden belliydi.

Küçük kız neler olduğunu ilk bakışta kavramıştı. Bunu yapan Izana'ydı...
Ellerinden kurtulmak için bu sefer gerçekten haddini aşarak bir görevliye saldırmıştı.

Kimseye acımıyor, her fırsatta vahşice kavgaya yöneliyordu. İnsanlara karşı hiç saygısı yoktu...

"Her sorunu kavga ederek çözebileceğini mi zannediyor?..."

Becky en başında onunla yakın olmayı isteyerek hata yaptığını düşünmeye başladı. Başlı başına çevresine sadece tehlike yayan biriyle bırak yakın olmak, tamamen ondan uzak durmak gerekirdi.

Küçük kız zavallı adamın hâlini gördükçe kendini bu yüzden suçlu hissetmeye başladı. Adam onu kurtarmak isterken bu hale gelmişti, tek suçu onu korumak istemesiydi. Şimdi ise yüzündeki çaresizlik her halinden belli oluyordu...

Yanındaki kadının yüzündeki kanları temizlemeye çalışırken gözlerini sıkıca yumup acıya katlanmaya çalışıyordu.

Müdür Reiko ise öfkeyle ortalıklarda volta atıyor, bu çocukla ne yapacağından söylenip duruyordu.
Çünkü burası okul değildi, onu atamazlardı. Buradaki çoğu kişi gibi onun da kimsesi yoktu.

Reiko her kötü alışkanlığının ardında kötü bir yaşantının yattığına inanıyor, hiçbir çocuğun doğuştan kötü olmadığını düşünüyordu.

Fakat Izana neler yaşadığını kimselere anlatmıyordu.
Müdür ve diğer yetimhane görevlilerinin kendisi hakkında bildiği tek şey buraya ilk geldiği gün ertesi sabaha kadar annesinin geri gelmesi için kapının dibinden ayrılmayıp beklediğiydi... Bunun dışında bildikleri birşey yoktu.

Müdür ise zaman içinde onun şiddete eğilimliliğini çözebilmek için Izana'yla çok defa konuşmaya çalışmış ama tüm bu çabaları hep ters tepmişti.
Çünkü o insanlara içini açmaktan nefret ediyordu.

Böyle bir yapısının olmasının yanı sıra koca koca adamlardan ve güvelik görevlilerinden bile güçlü olması Izana'yı onun için başlı başına çözülemez bir sorun hâline getirmişti.

Şimdi ise durmadan yemekhanenin ortasında,

-Yapacak birşey kalmadı artık! Başka çare yok! (Müdür Reiko)