•💉•

705 101 42
                                    

Bölüm müziği: Mr. Potato Head // Melanie Martinez

Tedirgin ve huzursuzdu... Sanki her geçen saniye özgüveni daha çok tükeniyormuş gibi hissediyordu...
Ama durmadı, koridorun yüksek duvarları arasında yürümeye devam etti...
.
.
.
Seri adımlarla ilerlerken köşe başında bekleyen birkaç tanıdık sima görmesiyle yavaşladı... Ve durdu.

-Neden durdun? Beş dakikadan az zamanın kaldı, acele etsene. (Kakucho)

-Sakın batırayım deme. (Shion)

"Onların da mı bundan haberi var?..." Küçük kız cebinde sıkı sıkı tuttuğu şırıngayı biraz daha sıktı. Tam kendini hazırlamışken içine yeniden bir gerginlik doldu... Yapacağı şey her an daha da kötüymüş gibi geliyordu.

Kakucho yaslandığı duvardan uzaklaşıp başparmağıyla koridorun sonunda duran desenli siyah kapıyı işaret etti.

-Biz veletleri rehberlik servisinden uzak tutarız, sen git işini hallet. (Kakucho)

Sesi derinden ve Becky'nin hiç duymadığı kadar ciddi geliyordu. Gözlerini kısarak ve kaşlarını çatarak konuşması ise onu o anda olduğundan daha ürkütücü ve haşin gösteriyordu...

-Çabuk. (Kakucho)

Hiç dost canlısı gibi durmuyordu... Halbuki şu ana kadar aralarında ona en iyi davranan Kakucho'ydu.
Becky zorlanarak yutkundu...
Shion ise küçük kızın cebindeki kabarıklığa gözlerini dikmişti, yavaşça başını kaldırıp onun yeşil gözlerinin içine baktı.

-Bu kadar gergin olursan kendini ele verirsin bücür. (Shion)

Kanji ise Becky'nin bu ürkek ve çaresiz hâline alay ve küçümseme ile sırıtıyordu.

-...hızlı nefes alıp vermeyi bırak. (Shion)

Becky onlarla daha fazla muhatap olmak istemedi ve cevap vermeden hızlıca yanlarından yürüyerek uzaklaştı. Tam kapının önüne geldiğinde derin bir iç çekti ve elini kapı koluna uzattı.
Ne kadar hızlı olursa bu işkenceden o kadar çabuk kurtulurdu değil mi?

~•~•~

Üç çocuk onun içeri girmesini uzaktan seyrettiler.
Kanji Becky kapıyı kapatır kapatmaz gözlerini devirdi.

-Becerebileceğini hiç zannetmiyorum. Şuna bak yakalanacağım diye nasıl da ödü kopuyor. (Kanji)

Kakucho ona döndü. O sırada Shion çoktan cebinden çıkardığı lolipopu açıp hayatı umursamadan yemeye başlamıştı bile...

-Korktuğu şeyin yakalanmak olduğunu düşünmüyorum. Aksine birine zarar verme düşüncesi onu daha çok korkutuyor gibi... (Kakucho)

Ağzındaki lolipopu çıkartıp onlara dönen sarışın çocuk deminkinin aksine yüzüne ciddi bir ifade takınmıştı.

-Bunu da batırırsa Izana'nın ne kadar sinirleneceğini hayal bile edemiyorum... (Shion)

Bir süre gözlerini yere dikip sessiz kaldı ve sonrasında Kakucho'nun gözlerine baktı.
Sesi biraz öncekinden daha ciddi hatta biraz da gergin gibiydi.

-...iptal olan görevden ettiğimiz zararı hesapladın mı Kakucho? (Shion)

Shion bunu der demez sanki ortama kasvetli bir hava çökmüş gibi oldu. Kanji bıkkınlıkla kaşlarını kaldırıp yerlere bakınırken Kakucho  sanki oldukça ekşi bir şey yiyormuş gibi yüzünü buruşturdu.

-Of... Hayır, hâlâ hesaplamadım. Tek bildiğim şey bizi zora sokacağı, tüm o mallar elimizde kaldı ve şu anda onları satabileceğimiz birisi yok. Herifler sadece bir günlüğüne buradaydı ve biz buluşma yerine gitmedik bile. (Kakucho)

I was a child, Izana x reader Tokyo revengers Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin