I was a child, Izana x reader Tokyo revengers

•愛してます•

Bölüm müziği: Она // Bonsai

...öfke ve nefretle kaldırdığı yumruğunu bir kez daha altında yatan baygın çocuğa şiddetle indirdi.

-Izana yeter adamı öldüreceksin! (Kakucho)

Fakat Kakucho'nun tüm çabasına rağmen onun gözü hiçbir şey görmüyordu, durmuyodu ve duracak gibi de değildi. Acısını çıkartana kadar o acımasız yumruklarını durdurabilecek hiçbir şey yoktu.
Kakucho'nun ne dediği umrunda bile değildi, belki de duymuyordu bile...
Öylesine gözü dönmüştü ki tek umursadığı şey hiç vakit kaybetmeden başka bir yumruk daha indirmekti.
Yüzü darmadağın olmuş çocuğun yakasını daha da sert tutarak başka bir yumruk daha indirdi... Yüzünden akan ve eline bulaşan kanlar etrafa sıçıyordu.

-Oğlum yapma katil mi olacaksın?! Izana ciddiyim! Izana! (Kakucho)

Kakucho onu durdurmak için elinden geleni yapıyordu ama aslında o bile şuan Izana'ya dokunmaktan tırsıyordu. Tek yaptığı şey fal taşı gibi kocaman gözleri ve donuk yüz ifadesiyle ardı arkası kesilmeyen yumruklarını altındaki çocuğa indirmekti.
Kolunu tutmaya çalışacak olursa dirseğinin kendine çarpması bile canını çok yakardı. Izana'nın sahip olduğu güç akıl almaz derecedeydi...

Ama Kakucho'nun artık birşey yapması gerekiyordu, bir gören olursa başları belaya girebilirdi.

-Izana YETER! (Kakucho)

Riski göze alıp onun kolunu tuttuğunda Izana başını kaldırıp aniden ona baktı. Yüzü çok ürkütücü gözüküyordu, merhamete dair en ufak bir iz yoktu. Her an saldıracak gibi bakıyordu. Gözü dönmüşlükten öteydi adeta...

-Onun aklını çeliyorlar... O boktan arkadaşları yapıyor... Bunu yanlarına bırakmayacağım... (Izana)

Kakucho ne yapacağını şaşırmıştı, Izana o kadar ciddi ve transa geçmiş gibi konuşuyordu ki bu Kakucho için bile korkutucuydu.

Sonra Izana birden tüm dişleriyle gülümsedi, kocaman gözleri ve gülen yüzü onu olduğundan daha da korkunç yapıyordu. Yine yüzüne derin bir karanlık inmişti, artık ona engel olmak mümkün değildi...

-Yoksa neden öyle yapsın ki? Ha ha ha... Becky beni sever. Seviyor. Sevmek zorunda. (Izana)

Kakucho panikle atıldı.

-Izana sen hâlâ neyden bahsediyorsun?! Ambulansı arayıp kaçalım hemen! Zamanımız daralıyor! (Kakucho)

Izana yüzündeki gülümseme solduğu sırada yavaşça yerdeki çocuğa baktı. Kolunu Kakucho'nun elinden kurtarmak için dirseğiyle sertçe onun karnına vurdu.

-Siktiğimin... (Izana)

Kakucho acıyla yere çöktüğü sırada yumruğunu çocuğun yüzüne indirdi...

-...orospu çocuğu... (Izana)

~•~•~

Akşama doğru narin ve usulca gökyüzünden süzülen kar tanelerini kendini izleyenlere göz kırpıyordu. Güneşin son ışıkları beyaz karın üzerinden yansıyordu...

Izana ve Kakucho ise bahçenin köşesinde, çok da göze çarpmayan bir çardakta oturuyorlardı. İlerde oyun oynayan birkaç çocuk vardı. Ara ara okul servisleri kapının önüne yanaşıp öğrencileri indiriyordu.

Kakucho bitkinlikle başını masanın üzerine koymuş, hareketsizce duruyordu. Izana işaret parmağıyla onun kafasını dürttü.

-Psst! Abartma o kadar da zorluk çıkartmadım. (Izana)

Kakucho birden kafasını kaldırıp ona baktı, saçı başı birbirine girmiş ve dağılmıştı. Üzerinden kamyon geçmiş gibi gözüküyordu.

-Çıkartmadın mı?! (Kakucho)