I was a child, Izana x reader Tokyo revengers

•🔒❤️•

Bölüm müziği: Dernière danse // Indila

Becky okula ait olan soyunma odasında duvarın dibine çökmüş, bacaklarına sarılmış bekliyordu. Derse çoktan geç kalmıştı ama ne gidesi vardı ne de gidecek gücü...
"Ödevlerin hepsini verdim... Masami-san pek inanmış gibi görünmese de yaptığımı kabul etti..."

İç çekerek sırayla dizilmiş dolapların üzerinde gözlerini gezdirdi, kendininkine gelince durdu...
"Çoktan gitmem lazımdı ama beden eğitimi dersine girmek istemiyorum..."

İç çekerek gözlerini kapattığı sırada kapının alacaklı gibi çalınmasıyla irkildi. Kim olduğunu tahmin edebiliyordu. Gerginlikle hemen ayağa kalkıp kapıyı açtığında koçları Hideki'yle karşılaştı.
Adamın sinirli yüz ifadesi korkutucu gözüküyordu...

-Çoktan yoklama aldık! Sen neredesin?! (Arashi-san)

Becky ellerini önde birleştirerek sakin bir sesle  mırıldandı.

-Üzgünüm Arashi-san... (Becky)

Adam yüzünü buruşturarak sert bir ses tonuyla devam etti.

-Dersten kaçmaya çalıştığın için ceza alacaksın! Fark etmeyeceğimi mi sandın?! Düş önüme, gidiyoruz! (Arashi-san)

Becky'i de önüne alıp zorla salona götürdü.
Küçük kız spor salonuna girince yüzü asıldı, etrafta parkur malzemeleri vardı. Süreli koşu, onlarca engel ve kim bilir yapacakları kaç tur vardı...
Becky salona girince geç geldiği için bir anlığına tüm gözler onun üzerinde toplandı. Akame'nin birkaç arkadaşı ona bakarak gülüştüler. Becky bunu umursamayarak önüne döndü.

Bir süre sonra koçun düdüğü ile sırayla parkuru yapmaya başladılar.
Her düdükte beş kişi çıkıyor ve parkuru beş tur bitirip tekrar yerine geçiyordu.
Becky parkur sırasının yavaş yavaş ona gelmeye başlamasıyla gerildi.
"Ben bunları nasıl yapacağım? O kadar uzun koşamıyorum bile, hemen yoruluyorum..."

Arashi çok katı bir fiziksel eğitim koçuydu, kariyeri boyunca olimpiyatlara sporcu yetiştirmişti. Şimdi ise bu okulda beden eğitimi öğretmeni ve okul dışında da antrenör olarak çalışıyordu.
Çok katı ve prensiplerinden ödün vermeyen birisiydi. Bu yüzden onun dersleri tüm öğrenciler için oldukça yorucu ve zor geçerdi. Özellikle de Becky için...

Sıra Becky ve yanındaki dört diğer kişiye geldiğinde koçun sesi duyuldu.

-Becky sen cezalı olduğun için sekiz tur atacaksın, belki bu sana benim dersimden kaçmaya çalışmamayı öğretir. (Arashi-san)

Becky'nin gözleri hayret ve endişeyle kocaman açıldı.

-Ne?! Ama ben- (Becky)

-İtiraz istemiyorum cezalısın. (Arashi-san)

Becky çaresizlikle koça bakarken arkadan bir kızın sesi duyuldu.

-Arashi-san... Bu biraz fazla değil mi?... (Amy)

Fakat koç onu duymazdan gelerek düdüğünü çaldı ve Becky'nin önündeki dört kişi çıktı.
Becky endişeyle parkura bakıyordu.
"Mümkün değil, sekiz tur yapamam ben!"

-Neyi bekliyorsun Becky? Hadi hadi hadi! (Arashi-san)

Dediği sırada onu çekerek öne çıkardı ve parkura doğru ittirdi.

Becky ister istemez koşmaya başladı, yapabileceği başka birşey yoktu.

Elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyordu ama hızlı değildi. Yavaş koşuyordu ve bir süre sonra yorulmaya başladığını hissetti. Tüm bedeni yanıyordu ve nefes almakta zorlanmaya başlamıştı. Çok geride kaldığı için koç inatla ona düdük çalıyor ve hızlanması için bağırıyordu.
Küçük kızın dermanı kalmamıştı...
Tam zıplayarak aşması gereken engellere gediği sırada birden ayağı oradaki tahtanın arasına sıkıştı ve ne olduğunu bile anlamadan kendini yerde buldu.
Bağırmamak için kendini tuttu ama ayak bileğinden yayılan ağrı onu gafil avlamıştı.
Hemen ayağını sıkıştığı yerden çıkarmaya çalıştığında canı daha çok yandı.
Deminki kız hemen yardım için yanına koştu ve onun elinden tuttu, bu sayede Becky ayağını sıkıştığı yerden çıkarabildi. Amy'e tutunarak ayağa kalktı ama sol ayağını yere basamıyordu. Amy'e yardımı için teşekkür ettiği sırada bir kez daha basmaya çalıştığı an acıyla geri çekti.
Başını kaldırıp onu daha fazla zorlamaması için umutla koç Arashi'ye baktı.
Koç ona doğru yaklaştı.