I was a child, Izana x reader Tokyo revengers

•Kardan adam•

Bölüm müziği: girl in red // we fell in love in october

-Bu yaptığınız kabul edilemez. (Müdür Reiko)

Sabaha karşı güvenlik görevlisine yakalanıp yetimhane müdürünün odasına getirdiklerinden beri öfkeli bakışların kaynağıydı Becky ve Mika.

-Daphne, bu çocuklar çatıya çıktığında sen neredeydin? Ya başlarına bir şey gelseydi, bu yükü nasıl kaldırırdık? (Müdür Reiko)

Bayan Daphne bir kez daha hayal kırıklığı ve öfkeyle müdürün sorularını cevaplamaya çalışıyordu.

-Biliyorum efendim haklısınız ama geç bir saatti ben odamda uyuyordum. Çocukların da uyuduğunu zannetmiştim. Kusura bakmayın eminim bir daha yapmazlar. (Bayan Daphne)

Son cümlesini tehditkar bakışları kızların üzerine çevirip söylemişti. Belli ki bunun acısı çıkacaktı...
İki kız başlarını öne eğip cevap verdiler.

-Evet, bir daha yapmayacağız. (Mika)

-Özür dileriz. (Becky)

Aslında yaptıklarından pişman değillerdi, kendilerince heyecanlı bir deneyim olduğunu düşünüyorlardı. Ama içten içe alacakları cezadan da korkuyorlardı.
Yetimhanedeki çocuklardan hiçbiri Reiko Osamu'dan ceza almak istemezdi. Ama kötü biri olduğu için değil, sadece ceza almak bu yetimhanede hoş karşılanmıyordu.

Müdür şakaklarını ovuştururken derin bir içi çekti.

-Cezalısınız. Özellikle de siz Bayan Clair. Son zamanlarda haddinizi aşmaya başladınız.(Müdür Reiko)

Kızlara bir panik hakim oldu, Mika hiç düşünmeden öyle atıldı.

-Çıkmak benim fikrimdi! Becky yapmayalım dedi, ben zorladım Bayan Reiko! Onun suçu yok... (Mika)

Becky'nin şaşkınlıktan gözleri açıldı, arkadaşının yaptığı bu alçak gönüllülüğün altında kalamazdı.

-Hayır ben dedim çatıya çıkalım diye! Mika masum! (Becky)

Mika ona döndü,

-Üstlenmeye çalışmasana Becky!

-YETER! (Bayan Daphne)
.
.
.
Odada anlık bir ölüm sessizliği oldu.

-İkiniz de cezalısınız. Konu kapanmıştır. (Bayan Daphne)

-Ayrıca sizi ıslah evine falan gönderdiğimiz yok, abartmayın. (Bayan Daphne)

-Bir hafta boyunca bilgisayar odasına girmeniz yasak. (Müdür Reiko)

Kapıyı işaret etti,

-Çıkabilirsiniz. (Müdür Reiko)

Bu pek hoş bir durum değildi, bilgisayar odasında bayılırlardı. Ama yapacak birşey yoktu...

İki kız nazikçe iyi günler diledi, onlar çıkmadan hemen önce kapı tıklatılmadan saygısız bir hızda açıldı. Ve içeri öfkeyle bir çocuk girdi.
Müdür Reiko elini masaya vurup ayağa fırladı,

-IZANA KUROKAWA! BU NE SAYGISIZLIK?! (Müdür Reiko)

Çocuk yine elleri cebindeyken kendini hızıyla sandalyeye bıraktı.

-Ne diye her boka beni buraya çağırıyorsunuz?! (Izana)

Becky ilk defa Izana'nın sesini duymuştu, onun yaşında bir çocuğa göre daha çok yetişkin gibi bir sesi vardı.

-Çıkardığınız sorunlar yetti artık Bay Kurokawa! (Müdür Reiko)

Izana öfke ve bıkkınlıkla göz devirdi. Bir şey demeye yeltenecekken birkaç saniyeliğine köşedeki meraklı gözlerle onu izleyen minik kız dikkatini çekti.
Olması gerektiğinden fazla kısa ve çelimsizdi,
"Bücüre bak, amma da ufakmış" diye düşündü Izana.