I was a child, Izana x reader Tokyo revengers

•☁️•

Bölüm müziği: Everything I wanted // Billie Eilish

...
Kapı gıcırdayarak yavaşça açıldığı sırada Izana oradaki dağınık eşyaların arkasına saklandı. Bu dolabın arkasındayken dışardaki muhtemelen onu göremezdi. Nefesini tuttu ve bu gizemli kişinin kim olduğunu görmeye çalıştı.
Ön tarafta kıyamet koparken kimin burada ne işi olabilirdi? Mantıklı bir açıklama bulamıyordu.
Adamın gölgesini iyice gözüne kestirdi.
Becky'i yavaşça yere bırakıp ona arkadan saldırmayı planlıyordu ki...

Kapı ağır ağır tamamen açıldı ve...

-KAKUCHO?! (Izana)

Izana hışımla olduğu yerden fırlayınca Kakucho irkildi.

-LAN- (Kakucho)

Kakucho onu orada görmeyi beklemiyordu. Aralık duran kapıyı görünce çoktan gitmiş olduklarını düşünmüştü. Etrafı kolaçan ettikten sonra kapıyı kilitleyip karargahlarına geri dönmeyi planlıyordu.

-Öyle yavaş açılır mı kapı, başkası sandım amına koyayım! Manyak mısın lan sen?! (Izana)

-Nereden bileyim lan ben gittiniz sanmıştı- (Kakucho)

Kakucho Izana karanlığın içinden çıkıp üzerine biraz ışık düştüğünde kucağındaki baygın Becky'i gördü.

-Lan Becky- (Kakucho)

Izana onun incelemesine fırsat vermeden hızla aradan sıyrıldı.
Kakucho arkasından hızla ilerledi, gözleri Becky'nin üzerindeydi.

-Oğlum ben sana demedim mi yapma diye yaa! Kızın bir sıkımlık canı var zaten, şuna bak ne hale gelmiş!.. (Kakucho)

-Kendi kaşındı, ben birşey yapmadım. (Izana)

-Ya ölürse amına koyayım? Cinayeti örtpas etmek bizi uğraştırır. (Kakucho)

Izana onun ağzından çıkan "ölüm" kelimesini duyunca tüyleri diken diken oldu. Karnına bir ağrı saplandı ve içindeki o iğrenç his daha da yoğunlaştı. Fakat bu berbat ruh halini biraz bile olsun belli etmedi, kalbinin ne kadar hızlı çarptığını oradaki kimse anlamadı...
Hissettiği korkunun kendisi bile farkına varmadı...

-Ölmez. (Izana)

-Nasıl bu kadar eminsin? Nabzını kontrol ettin mi? (Kakucho)

Izana sessizliğini koruyunca Kakucho'nun kaşları çatıldı. O olan bitenin hemen hemen farkındaydı, kendine herkesten yakın olan kişiyi en iyi o tanıyordu.
Izana...
Normalde en kusursuz planları yapan, insanlara en zekice oyunları oynayan adam şimdi gerçekten bir çocuk gibi davranıyordu ve hareketleri mantıksızdı.

-Bana hep "Asla pişman olacağın şeyler yapma yoksa ölene dek kahrını çekersin" diyen sen değil miydin? (Kakucho)

Izana'nın yüzü ekşidi ve alnındaki damarlar belirginleşmeye başladı. Aniden ona ciddiyette bakan bu bir çift göze döndü.
Daha fazla konuşmasını istemiyordu. Tek istediği bugünün bir an önce bitmesiydi.

Becky'nin başını daha sıkı göğsüne bastırdı. Küçük kızın gece gibi siyah saçları öfkeyle esen rüzgarla birlikte havaya karışıyordu...

-Kes sesini. Onun bununla bir alakası yok. (Izana)

~•~•~•~

"Ben... Soğuk....
Saat...
Hatırlamıyorum... Saati...
Olduğum yeri... Neresi...
Ellerim... Parmaklarım...
Canım acıyor...
Çok fazla ışık....
Hayır...
Karanlıkta...
Saat... Saati...
Yaşıyor muyum... Ben...
Üstümde çok ağırlık var...
Saat...
...
Saati hatırlamıyorum...
Saat kaç...
Izana..."