I was a child, Izana x reader Tokyo revengers

•🥀•

Bölüm müziği: Renegade // Aaryan Shah

"Kaç dakika geçti, ne yapıyor bunlar? Becky nerede?"

Ellerini başının altına ve bacağının tekini ise dizinin üstüne koymuş bir pozisyonda sırt üstü uzanıyordu Izana. Bu haliyle tıpkı agresif bir serseriyi andırıyordu.

Bir türlü yüzünden gitmeyen o gergin ifadede gram değişiklik olmamış, bacağını titretmeyi de hala bırakamamıştı.

-Off... (Izana)

Tam gözlerini kapatıyordu ki kapının açılma sesi ile hemen hareketlendi, gözleri hemen Becky'i aradı.

Müdür Reiko, Ayato...

Ve gözlerinin deminden beri aklından çıkmayan o yeşillerle buluşması uzun sürmedi...
Küçük kız onunla göz göze gelir gelmez hemen gözlerini kaçırdı fakat bu kısacık süre bile Izana'nın onun kırgın duygularını okumasına yetmişti.

Gözlerinin kenarlarındaki hafif kızarıklıktan ve yay gibi kaşlarının şeklinden bir süre öncesine kadar gözyaşlarının durmadığını anladı. Küçük kız kendine hakim olabilmek için dudaklarını birbirine bastırıyor ve saçlarının arkasına saklanmaya çalışıyordu.

Ama bu çabası boşunaydı.
Izana'nın ilgi alanına öylesine girmişti ki kendindeki en ufak bir değişikliği bile ondan saklayabilmesi imkansızdı.

-Buraya gel tatlım... (Müdür Reiko)

Genç kadın elinden tuttuğu küçük kızı kucağına alıp muayene masasının üstüne, Izana'nın yanına oturttu.
Izana Becky'den bir saniye olsun gözünü ayırmadı.

Reiko Becky'nin yüzünü avuçlarının içine alıp ona gülümsedi.

-Üzülmek yok, tamam mı? Konuştuk bunları daha önce. (Müdür Reiko)

Becky belli belirsiz başını salladı.

-Aferin benim kızıma...<3 (Müdür Reiko)

Ayato ise Reiko'dan gözlerini alamıyordu. Genç kadına bakarken yüzüne yayılan hafif pembelik ve yarım açık kahve gözleri ona ayrı bir hava katıyordu. Becky'le ilgilenirken ona tıpkı bir anne edasıyla yaklaşması ve ona "kızım" diye hitap etmesi Reiko'yla ilgili hayallerini süslüyordu.

"Belki bir gün..." Diye geçirdi içinden. "Belki bir gün."

Rekio Becky'nin yanından ayrılıp odanın diğer köşesindeki Ayato'nun yanına gittiğinde ise Izana ve Becky baş başa kaldılar.

Izana ona döndü...
Ama aklına diyecek hiçbir şey gelmedi, onu öylece, sessizce izledi bir süre...
Birkaç dakika...

Becky ise Izana'nın bariz bir şekilde kendisine baktığının, büyüleyici mor gözlerinin üzerinde olduğunun farkındaydı ama onunla göz göze gelme cesaretini kendinde bulamıyordu. Gerginlikten fiyonklu botlarının içindeki ayak parmakları birbirine karışıyordu.
Sanki sesini duymaktan korkuyor ama aynı zamanda onu duymayı istiyordu. Çok değişik bir andı, sanki tasvir edilemez gibiydi...

.
.
.

-İyi misin? (Izana)

Becky kalbinin teklediğini hissetti. Hissettiği panik olduğu gibi yüzüne vurmuştu.

-Ha? E- evet... (Becky)

Izana birkaç saniye onu süzdü.

-Emin misin? (Izana)

Sesinin tınısından ona hiç inanmadığı belliydi.
Becky aceleyle evet anlamında başını salladı.

-Neden buna bu kadar üzüldün? (Izana)