My Husband Is A Gangster King: QueenOfEndless

CHAPTER 83

Chapter 83:

As we are walking in the aisle of the looby all the employees that we’re passing by they are taking a bow at us.

Every sound that made from my heels it’s giving me the power and confidence of those people around me and I’m kinda proud of it.

Nang marating namin ang elevator bago pa naman iyon bumukas ay marahan tumikhim si Jarren kaya napabaling ang atensyon namin sa kan’ya.

“What is it?” tanong ni kuya.

“Nakalimutan ko magkape.” Napakamot ito nang batok. “Hmm, balak ko sanang bumili. May ipapabili ba kayo sa

“Starbucks?” tanong muli ni kuya na ikinatango nito.

“Hindi ko alam na adik ka sa kape,” napataas ako nang kilay.

“Dahil sa mga sermon kanina ni ate ay hindi ko nagawa ang goal ko everyday. Kumakalam ang sikmura ko,” nag-puppy eyes pa ito kaya ang sarap batukan.

“I will give you twenty minutes to buy your coffee,” aniya ni kuya na ikinatanggo ulit ni Jarren.

“Don’t forget my Caramel Macchiato,” pasigaw kong pahabol nang papalayo na siya.

Dumiretso kami sa last floor ng building hanggang sa narating namin ang tapat ng opisina ko na naghihintay sa labas si Akisha, my secretary.

“Good morning Mrs. Montefalcon and Mr. Gonzales,” magalang nitong bati na tinanguan ko lang.

Inaya kong umupo si kuya sa receiving lounge seating. Sa single siya nakaupo at nasa mahaba naman ako.

“I’ll call you later if there is an important matter,” saad ko kay Akisha na magalang naman itong lumayo na lumabas sa opisina ko.

May dinampot si kuya na magazine sa ibabaw ng mahogany table na binuklat-buklat lang ang mga pahina na hindi naman binabasa na nariring kong humihingi pa ito nang malalim.

Simple akong kumibit-balikat na dumampot nang magazine tungkol sa Business Magazine bumasa akong ilang sentence.

“If there is something bothering you, you can open it to me kuya,” turan ko na tinignan siya dahilan para mag-angat siya ng ulo.

“Who? Me?” mahina nitong tanong.

Napalingon ako sa bawat paligid. “May iba ba akong kakausapin liban sa ‘yo? Tayong dalawa lang naman magkasama.” Tumikhim ito.

“Bothering? Wala naman.”

“Ang weird mo kaya hanggang sa umuwi ka. Gusto mo isumbong kita kay daddy at mommy na may kakaiba sa ‘yo.” Ngisi ko rito na kinataas naman ng kaliwang kilay niya.

“Wala nga ‘di ba?” wala daw? Pero may bahid na sarkasmo ang kan’yang tinig. “At tigilan mo nga magsumbong nang kung anu-ano sa parents natin. Hindi ka si Marites na CCTV ng Pilipinas,” awtomatik akong napanganga.

Saan na nakuha ni kuya ang word na Marites at CCTV? Babad ba ito sa social media? Ang weird niya talaga. Inirapan ko na lang siya na pinagpatuloy ko ang pagbabasa.

Ilang sandali ay dumating na si Jarren dala ang Caramel Macchiato ko. Umupo ito sa tabi ko.

“Eight-thirty ang simula nang event mamaya sa arena,” basag ni Jarren sa katahimikan.

“Sasama ba sila Devon?” tanong ni kuya.

“Oo liban kay ate,” sagot ni Jarren.

Hinayaan ko lang sila mag-usap ‘pagka’t abala ako sa paghigop. Nang tumagal ang usapan nila ay nag-aya na si kuya na ilibot ko siya sa building kaya bawat department ay pinakita ko sa kan’ya.