My Husband Is A Gangster King: QueenOfEndless

CHAPTER 95

Chapter 95:

Kumibot ang kanang tainga ko nang may nadinig akong ingay. Mahinang mga daing ang umagaw sa aking atensyon mula sa pagbabasa ng libro kaya tiniklop ko ito.

Sa pagkakahiga sa couch ay napaupo ako na nilinga ang bawat paligid at wala si Logan ang nag-iisang kasama naming flight attendant sa private jet na pagmamay-ari mismo ng pamilya nila Dale.

Inilagay ko sa tabi ang libro tsaka tumingin sa nakaupo sa single couch na nasa dulo nitong mini living room. Tumayo ako na maingat naglakad papalapit kay Simon na nakapikit ang mga mata na may munting daing ngang lumalabas sa kan’yang bibig.

Ang paghinga nito ay bumibigat na parang may sumasakal sa kan’ya. Hindi mawaring dahilan ay nagiging mabagal ang paghinga ko nang inangat ko ang kanang kamay na hinawakan ang kan’yang balikat.

“S-Simon,” tatlong beses ko siyang niyugyog ngunit wala pa rin. “Simon,” akmang iyuyugyog ko ito muli subalit hindi natuloy ng mabilis niyang hinawakan ang pulso ko na walang sabi na pinilipit iyon.

Napa-igik ako dahil sa malakas siya kaya napasabi ako ng “The fudge!” napamulat ito na mukhang nahimasmasan na dagling binitiwan ako.

“M-Ma’am pasensya na po,” umatras ako ng tumayo siya na yumuko ng ilang beses kaya lihim ako napabuntong-hininga.

“You can sit down.” Tumigil siya sa pagyuko kaya nakatitigan kami. “Nagulat siguro kita kaya gano’n ang naging reaksyon mo bigla,” tipid akong ngumiti.

“Pasensya na po talaga,” ang paghinga niya ng malalim ay dinig ko ng umupo siya.

“Are you having a bad dreams? I hear your moan like there is someone suffocating you,” pag-aalala ko dito dahil pansin ko na madalas siyang dinadalaw ng masamang panaginip kahit noong nasa hotel pa kami ay nakakadinig ako sa kan’yang ng mga daing habang tulog.

Umupo ako sa katapat niyang upuan tsaka siya bumaling sa salamin ng private jet kung saan nakikita niya ang labas ng himpapawid.

“I don’t know if I can call it a bad dream, it feels like real... The way I held her hands, the way I hugged her, and the way I saw her eyes full of tears. Seeing the last part of my dreams is suffocating me,” mahinahon niyang paliwanag.

“Who is she?” tanong ko.

Tumingin siya sa akin. “Siguro ay sa akin lang muna iyon ma’am. Gusto ko makasigurado kung bakit palagi siyang laman ng mga panaginip ko at sa tuwing nagigising ako ay sumasakit ang ulo ko.”

“You mean her image is clear in your dream?” pagkla-klaro ko na ikinatango ni Simon. “Maybe she is part of your life kaya napapaniginipan mo siya.”

“I’m hoping she is, ‘cause there is something inside me that I want her to be mine. I’m looking forward that she is my missing piece,” seryuso at napaka- straight forward naman ng kausap ko hindi ko tuloy alam ang sasabihin.

“Are you suffering now in amnesia stage?” kumunot ang aking noo. “What I mean is ‘di ba sabi mo noon na may mga pangyayari ka nakikita sa panaginip mo but it is faggy and compare now you dream about that girl and her image is clear. Kung pagtatagpiin mo iyon ay maaari ngang may amnesia ka,” pumasok lang talaga kanina sa isip ko ang salitang ‘amnesia’ malay namin kung totoo nga.

“Imposible po ang sinabi ninyo ma’am baka makalilimutin lang ho ako kaya kung palagi napapanaginipan kay— siya,” marahan niyang itinawa iyon ngunit nagkibit- balikat lang ako.

“Puwede ka magpatingin sa doktor to make sure your condition lalo na sumasakit ang ulo mo baka may pahiwatig na ‘yon. Ako na ang bahala sa gastos,” pagbibigay kasiguraduhan ko sa kan’ya.