My Husband Is A Gangster King: QueenOfEndless

CHAPTER 106

Chapter 106:

“They are getting on our nerves!” may pangigigil ang boses ng asawa ko.

“We must move out here in a short period,” suhestyon ko.

Natigilan ako dahil sinabunutan niya ang sarili na halatang iritado. Napatayo ako dito sa kama upang lumapit sa kan’ya na nasa mini sofa siya nakaupo dito sa loob ng kuwarto.

Kinabig ko siya payakap sa akin na ipinulupot niya ang kan’yang mga braso sa baywang ko. Mabibigat ang hininga ng asawa ko na pilit niyang pinapakalma ang sarili mula sa galit.

“Inuubos talaga nila ang pasensya ko na parang gusto nila ako maputukan ng ugat sa leeg dahil sa sobrang galit,” hinaplos ko ang likod niya upang maibsan ang kan’yang stress laban sa Black Phoenixxxx.

“Na confirmed na natin sila ang naglason kay Doughty sa tulong ng CCTV ay nakita natin ang footage kung saan may miyembro nga nila ang lumapit kay Doughty,” pahayag ko.

Literal na lumiliit ang mundo namin sa pagitan ng Black Phoenixxxx. Alam na nila kung saan kami nakatira at sila nga ang lumason kay Doughty. Mabuti na lang ay naagapan agad ito ng veterinarian kung hindi ay baka nawala na siya sa amin na hindi ko kakayanin.

Humiwalay si Dale sa akin na inangat niya ang aking sarili paupo sa kan’yang kandungan. Nagkatitigan kami ng matagal na dinig ko ang pagbuntong-hininga siya.

“Ipapalinis ko mamaya iyong bahay natin na bagong lilipatan para bukas puwede na tayo lumipat,” sumang-ayon ako kay Dale.

Pinugpog ko ng halik ang buong mukha niya para naman kumalma siya ngayon at habang ginagawa ko iyon ay ramdam ko ang pagngiti niya sa panghahalik ko.

Nag-aya ako dito na bumababa na kami para makausap namin ang ilang kasamahan sa bahay na lilipat kami bukas.

“Sure na ba talaga lilipat tayo?” pagtatanong ni Assej.

Tumango ako pagkatapos ay ininom ang malamig na tubig na kinuha ko kanina sa refrigerator.

“Kailangan eh,” saad ko na lang para hindi humaba ang usapan baka maisabi ko pa sa kan’ya ang dahilan.

Naging tahimik siya kaya wala tuloy ingay ang buong kusina na tanging dalawa lang kami ang nandito. Kita ko kung paano naging malikot ang tingin niya sa kapaligiran namin bago siya tumingin sa akin deretso na umusog pa sa kan’yang kinatatayuan para magkalapit kami dahil nasa tapat ako ng refrigerator.

“Sa totoo lang ay alam ko kung bakit tayo lilipat,” mahina ang boses niya na ikinalaki ng aking mata.

“How?” pagtataka ko dahil ano ang alam niya.

“Umamin si Patrick sa akin tungkol sa totoong pagkatao niyo,” hindi ko naiwasan magkunot-noo.

“He tell everything about us?” pilit ko hindi maging sarcasm ang aking boses kay Assej.

She nodded. “Pero h’wag kang mag-alala tanggap ko naman si Patrick at safe ang mga sekreto niyo sa akin,” ngumiti siya ng malawak.

Para hindi maging awkward sa pagitan namin ay ngumiti ako ng matipid. Ngunit sa totoo lang ay nababahala na naman ako, hindi naman sa walang tiwala ako sa kanilang dalawa ni Patrick subalit ang kapahamakan ay masyadong malapit na sa kanilang pamilya.

Ngunit hindi naman habang buhay maitatago ni Patrick ang totoo niyang pagkatao kay Assej at bahala na si Assej kung paano niya yayakapin ang tunay na kalagayan ni Patrick basta nasa likod lang nila kami na nakasuporta.

“Ibig sabihin ay nasa panganib na din ang buhay niyo. Ayos lang sa ‘yo madamay sa masalimuot naming kalagayan?” tanong ko na ikinatigil niya ulit.