8. Δίψα για εκδίκηση

178 29 3
                                    

Η δουλειά είχε τελειώσει ομαλά και χωρίς πρόβλημα. Μετά το πάσο που λάβαμε, το φορτίο έφθασε στις προβλήτες και από εκεί φορτώθηκε σε φορτηγά οχήματα και διασκορπίστηκαν στην πόλη. Αφού σιγουρεύτηκα για την ασφάλειά τους στις αποθήκες μας, ένιωσα μεγάλη ανακούφιση.

-«Οι άντρες μας έχουν πιάσει πέντε πωλητές μέχρι στιγμής.» αποκρίθηκε ο Λίαμ καθώς πλησίαζε το γραφείο μου. Από ότι φαίνεται, η άλλη πλευρά δεν έλαβε το μήνυμα μετά το πακέτο που έλαβε την πρώτη φορά.

-«Έχουμε γίνει πολύ ανεχτικοί.» ψέλλισα καθώς άναψα τσιγάρο. Ο Λίαμ με κοίταξε κατάματα.

-«Ξεκίνα τις «επιθεωρήσεις».» του έδωσα εντολή και είδα το παιχνιδιάρικο βλέμμα στο πρόσωπό του.

-«Μπορούμε να «επιθεωρήσουμε» εις βάθος;» ρώτησε πονηρά.

-«Μέχρι το μεδούλι!» απάντησα και έφυγε ενθουσιασμένος.

Δεν πέρασε πολύ ώρα, όταν ο Γκάρι είχε έρθει αυτή τη φορά στο γραφείο μου για αναφορά.

-«Έχουμε «αρουραίους» που μας γεμίζουν με σκατά!» είπε με ένα σοβαρό ύφος. Έπειτα, μου έδειξε κάποια έντυπα. Τα μάτια μου συρρικνώθηκαν από το σούφρωμα των φρυδιών μου. Από ότι φαίνεται η άλλη πλευρά, είναι έτοιμη για αίμα.

-«Θέλω πλήρη έλεγχο των δρομολογίων.» αποκρίθηκα.

-«Και οι αρουραίοι;»

-«Βάλτε ποντικοφάρμακο!» απάντησα και ο Γκάρι αποχώρησε. 

    Πήρα μια βαθιά ανάσα. Από ότι φαινόταν θα ακολουθούσε μια χαοτική περίοδος. Κοίταξα το ρολόι μου. Ήταν δύο και μισή μετά τα μεσάνυχτα.

Ήταν μόλις τρεις και είκοσι, όταν έφθασα στο μπαρ "Sol". Δεν υπήρχαν πελάτες και εκείνη καθάριζε το χώρο. Κάθισα στο μπαρ και με κοίταξε με ένα πονηρό βλέμμα.

-«Ένα ουίσκι.» αποκρίθηκα. Μου σέρβιρε το ποτό και έπειτα συνέχισε να συμμαζεύει.

Το βλέμμα μου την ακολουθούσε και έπεφτε πότε στα καλλίγραμα πόδια μέσα από το κολλητό παντελόνι που φορούσε, είτε στο δέρμα της στην ακάλυπτη πλάτη που άφηνε να φανεί το μπλουζάκι με τιραντάκια που φορούσε. Παράλληλα, φαινόταν το τατουάζ τριαντάφυλλο στην δεξιά πλευρά της πλάτης και ένας μικρός άγγελος πάνω από το αριστερό στήθος της.

-«Το όνομά μου είναι Ρίτσαρντ Ντέιμον.» αποκρίθηκα. Μόλις είχα θυμηθεί ότι δεν είχα συστηθεί. Γύρισε και με κοίταξε.

Η μάχη της ψυχής Ι: Η πληγήWhere stories live. Discover now