Η μάχη της ψυχής Ι: Η πληγή

22. Δικός της

Κλείδωνα την πλαϊνή πόρτα του μπαρ καθώς ήταν ώρα να φύγω. Ξαφνικά, ένιωσα μια φιγούρα πίσω μου και την στιγμή που ήμουν έτοιμη να αντιδράσω με μια αγκωνιά, δύο ισχυρά χέρια με κόλλησαν στην πόρτα.

-«Γιατί παίζεις μαζί μου;» ακούστηκε η βαθιά φωνή του μέσα από τα σφιχτά δόντια του. Συνοφρυώθηκα. Πότε έκανα κάτι τέτοιο;

-«Φλερτάρεις με τόσους άντρες μπροστά μου.» συνέχισε να λέει.

Υπήρχε ζήλια και εκνευρισμός στα μάτια του. Όμως, ήταν τυφλός; Πότε φλέρταρα με εκείνους τους άντρες; Και εν τέλει, τι τον ένοιαζε; 

Σαν να διάβασε τις σκέψεις μου πίσω από το απορημένο βλέμμα μου, σφράγισε τα χείλη μου με ένα άγριο και παθιασμένο φιλί.

Η ανάσα μου είχε κοπεί ενώ σχεδόν ζαλίστηκα από το αλκοόλ που υπήρχε στην ανάσα του. Αυτό μου έλειπε τώρα, ένας μεθυσμένος μαφιόζος. Προσπάθησα να αντισταθώ, αλλά τα χέρια του σαν ισχυρές τανάλιες με είχαν ακινητοποιήσει στον τοίχο.

Όταν επιτέλους ελευθέρωσε τα χείλη μου και κατάφερα να πάρω μια ανάσα, άρχισα να φωνάζω.

-«Άσε με!!!»

-«Γιατί; Σου είπα ότι είσαι δική μου.»

-«Και εγώ σου είπα ότι δεν ανήκω σε κανέναν.» απάντησα θυμωμένα.

Το ένα του χέρι ελευθέρωσε το δικό μου αλλά γράπωσε το σαγόνι μου. Το κρατούσε ακινητοποιημένο ενώ άρχισε να φιλάει το λαιμό μου, ενώ το πόδι του είχε τοποθετηθεί ανάμεσα στα δικά μου, αγγίζοντας κάτι ευαίσθητο. Ένιωσα έναν οξύ πόνο στο λαιμό μου. Μου είχε αφήσει σημάδι.

-«Είσαι δική μου και αυτή είναι η απόδειξη.» αποκρίθηκε ψιθυριστά στο αυτί μου. Ένιωσα να μουδιάζω για μια στιγμή και το στομάχι μου σφίχτηκε ξανά. Το πάθαινα συνέχεια τελευταία. Όποτε βρισκόταν μαζί μου, το στομάχι μου γινόταν κόμπος.

-«Θα ήθελα να σε κλειδώσω σε ένα μέρος, όπου κανείς άλλος δεν θα σε κοιτάει λάγνα.» ψιθύρισε ξανά. Τα λόγια του έμοιαζαν με εκείνα ζηλιάρη και κτητικού άντρα. 

Οι λαβές του έχασαν δύναμη και τα χέρια του όργωναν το κορμί μου τρυφερά. Το άγγιγμά του με μούδιαζε σύγκορμη. Παρόλα αυτά τα φιλιά του ήταν το ίδιο άγρια αφήνοντας γύρω από το λαιμό μου ένα σωρό σημάδια.

Παρόλο που είχε αποδυναμώσει τις λαβές του, δεν είχα δύναμη να αντισταθώ. Το άρωμά του εισερχόταν στα ρουθούνια μου και με παρέλυε, όπως και κάθε του χάδι.