Η μάχη της ψυχής Ι: Η πληγή

26. Οφθαμός αντί οφθαλμού

Η διάθεσή μου στο μπαρ δεν ήταν η καλύτερη. Σκεφτόμουν συνεχώς την κατάσταση της Αρίσα αλλά και το μέλλον των Πανθήρων.

Ο κ. Νιούμαν είχε έρθει εκείνο το βράδυ στο μπαρ και είχε προσέξει την κακή μου διάθεση. Ίσως για αυτό, ήταν περισσότερο μετρημένος με τα αστεία του και την παιχνιδιάρικη διάθεσή του.

Όμως, ένα ακόμη άτομο εισήλθε στο μπαρ και αμέσως η ψυχή μου πήρε φωτιά. Δεν ήταν άλλος από τον Νέηθαν Ίστγουντ, ο οποίος ήρθε να καθίσει λίγες θέσεις δίπλα στον κ. Νιούμαν. Παράγγειλε τεκίλα και είχε ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό του.

Αηδίαζα και που τον κοιτούσα.

-«Τι βλέμμα είναι αυτό;» αποκρίθηκε παιχνιδιάρικα.

-«Πρέπει να νιώθεις θλίψη για την νεαρή μηχανικό Μάλφροντ. Ξέχασα ότι είναι φίλη σου. Όμως δεν έκανε καλά που τάχτηκε από την αντίπαλη πλευρά.» αποκρίθηκε με ένα βλέμμα ικανοποίησης. Με κοίταξε κατάματα.

-«Ώστε είναι η αδυναμία σου και εσύ είσαι η αδυναμία του Ντέιμον.» αποκρίθηκε με ένα πλατύ χαμόγελο και μάτια που έσταζαν πονηριά και κακία.

Είχε έρθει να καυχηθεί και να πάρει ικανοποίηση από την απόγνωσή μου. Είχε έρθει να με προειδοποιήσει και κατ' επέκταση να προειδοποιήσει τον Ρικ. Μόνο που αντίκριζα εκείνο το βλέμμα, ήθελα να του ξεσκίσω τις σάρκες.

Ο θυμός μου τον διασκέδαζε. Το βλέμμα μου βυθισμένο στο σκοτάδι, του έδινε ικανοποίηση. Έπινε ανέμελα το ποτό του ενώ υποκρινόταν ότι μιλούσε με τον κ. Νιούμαν για την κατάσταση που βρισκόταν ο «πόλεμος» των συνδικάτων και πως είχε κερδίσει έδαφος η πλευρά του.

Κάθε τόσο ο κ. Νιούμαν έριχνε το βλέμμα του προς το μέρος μου. Ήμουν ψύχραιμη εξωτερικά αλλά εσωτερικά, έβραζαν καζάνια της κόλασης.

-«Το βλέμμα σου είναι τρομακτικό μερικές φορές.» αποκρίθηκε ο κ. Νιούμαν, όταν ο Ίστγουντ έφυγε μετά από μια ώρα.

-«Κανείς δεν αγγίζει την οικογένειά μου.» ψέλλισα χαμηλόφωνα αλλά με άκουσε.

-«Μην κάνεις καμιά ανοησία!!!» με προειδοποίησε όπως είχα προειδοποιήσει τους Πάνθηρες. 

Όμως δεν ήμουν θερμόαιμη όπως αυτοί. Αντίθετα, μπορούσα να περιμένω και να χτυπήσω την κατάλληλη στιγμή. Τουλάχιστον, αυτό μου είχε μάθει η φυλακή.

****

Στο μυαλό μου τριγύριζαν ένα σωρό σχέδια και πλάνα εκδίκησης. Δεν ήμουν τόσο ασήμαντη όσο πίστευαν ότι ήμουν. Μπορούσα να χτυπήσω και μάλιστα να κάνω μεγάλη ζημιά. Η τύχη το είχε φέρει και είχα το κατάλληλο όπλο.