Η μάχη της ψυχής Ι: Η πληγή

16. Ενέδρα

Δεν περίμενα την επίσκεψη του Ντέιβιντ Γκόρντον. Μάλλον ήταν καιρός να διανείμουμε τα όπλα που είχαμε παραλάβει. Είχε έρθει αυτοπροσώπως να πάρει μέρος στη συναλλαγή.

Ήθελα να τον προειδοποιήσω ότι τα πράγματα μπορεί να γίνονταν επικίνδυνα, ειδικά τώρα που είχε ξεσπάσει η διαμάχη με το αντίπαλο συνδικάτο. Όμως επέμενε να έρθει μαζί μας. Καθώς ήταν το μελλοντικό αφεντικό, δεν έφερα άλλη αντίσταση. Ήταν δική του ευθύνη να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του. 

  Όμως, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, είχα ευθύνη απέναντι στον παππού του. Μόνο μπελάδες θα μου έφερνε.

Είχε μπει πια ο Νοέμβριος. Έκανε αρκετό κρύο και οι βροχές δεν ήταν λίγες. Μια τέτοια βροχερή μέρα ήταν η μέρα διανομής. Φορτώσαμε δύο φορτηγά οχήματα. Ο Τζόνι και ο Γκάρι συνόδευσαν από ένα, ενώ εγώ με το αυτοκίνητό μου και με συνοδηγό τον Ντέιβιντ Γκόρντον, ακολουθήσαμε πίσω τους.

Η παράδοση θα γινόταν νότια στην Φιλαδέλφεια. Η συναλλαγή θα γινόταν έξω από την πόλη σε μια παλιά βιομηχανική περιοχή. Εκεί θα συναντούσαμε τους αγοραστές.

-«Γιατί θέλεις να μπλεχτείς τόσο βαθιά; Έχεις εμάς σαν πιόνια.» αποκρίθηκα όσο οδηγούσαμε στην πολιτεία της Πενσιλβανία πια.

-«Θα γίνω ο επόμενος επικεφαλής μαφιόζος. Πρέπει να ξέρω πως γίνονται τα πάντα.»

-«Όπως είπα έχεις εμάς.»

-«Δεν γνώριζα για τις δουλειές του παππού μου. Όμως κάποια στιγμή μου είπε τα πάντα. Μάλιστα μου έδωσε τις επιλογές να συνεχίσω τη ζωή μου φυσιολογικά ή μπορούσα να τον διαδεχτώ. Ήμουν τόσο σίγουρος ότι δεν ήθελα σχέσεις με το σκοτάδι. Του απάντησα σχεδόν αμέσως ότι δεν ήθελα να μπλεχτώ με παρανομίες.» αποκρίθηκε και έκανε μια παύση.

-«Δεν είχαν περάσει καν δύο μήνες, όταν η σύζυγός μου χρειάστηκε να νοσηλευτεί. Όμως εξαιτίας ιατρικού λάθους ή μάλλον ιατρικής υπεροψίας, έχασε τη ζωή της. Θόλωσα. Το σκοτάδι με τύλιξε. Ο υπεύθυνος τιμωρήθηκε αλλά δεν ήταν αρκετό. Χρησιμοποίησα τα «μέσα» του παππού για να επιβάλλω και τη δική μου τιμωρία. Ήμουν αδύναμος. Δεν περίμενα να έκρυβα τόσο σκοτάδι μέσα μου. Γνωρίζω ότι υπάρχετε εσείς τα κατώτερα στελέχη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ανανεμειχθώ. Εφόσον αποδέχτηκα το σκοτάδι, θέλω τον πλήρη έλεγχο και όχι να ζω την αυταπάτη του φωτός.»

Έπεσε σιωπή. Ο καθένας μας είχε βουλιάξει στο σκοτάδι για άλλο λόγο. Όμως πάντα υπήρχε λόγος.