Η μάχη της ψυχής Ι: Η πληγή

28. Τιμωρία

Οι White Foxes δεν φαίνονταν να γνωρίζουν ακόμη για την ανάμιξή μου στην κατηφόρα που είχαν πάρει. Με αφορμή την υπόθεση κυκλώματος λευκής σαρκός, η αστυνομία της Νέας Υόρκης, είχε βαλθεί να εξαρθρώσει και εκείνους. Βρήκε αφορμή να κάνει βαθύτερες έρευνες και επιδρομές στα στέκια τους.

Μέρα με την μέρα, το συνδικάτο έχανε τη δύναμή του καθώς με την κάθε μέρα που περνούσε, γίνονταν συλλήψεις των στελεχών του. Ακόμη και συμμορίτες συλλάμβαναν όταν επιβεβαίωναν την σχέση τους με το συνδικάτο.

Τα πράγματα στο μπαρ ήταν επίσης ήρεμα. Ακόμη και όταν κ. Νιούμαν ερχόταν για ποτό, δεν αναφερόταν σε αυτό το συμβάν, όμως τα πονηρά του μάτια έπεφταν πάνω μου λαμπερά. 

Όπως είχε πει ο Ρικ, αποκλείεται να μην γνώριζε, αλλά για κάποιο λόγο δεν μιλούσε. Ή μήπως περίμενε υψηλή τιμή για την πληροφορία αυτή; Τέλος πάντων, ότι ήταν να γίνει, ας γίνει.

Όμως αυτό που συνέβη, δεν το περίμενα ούτε εγώ. Από αλλού περίμενα την μαχαιριά και από αλλού ήρθε. Φυσικά, δεν επρόκειτο για εσκεμμένο χτύπημα. Οι προθέσεις ήταν οι καλύτερες, αλλά το αποτέλεσμα ήταν καταστροφή.

Λίγες μέρες μετά το σκάνδαλο, μία άλλη είδηση βγήκε στον αέρα που σχετιζόταν με τον εμπλεκόμενο γιατρό. Ένα ρεπορτάζ που αποκάλυπτε τη σκευωρία εναντίον μου από τον Τόμας Σέρμαν και τον καθηγητή Νόρμαν, διαδόθηκε σε όλα σχεδόν τα κανάλια της πόλης.

Η υπόθεσή μου θα επανεξεταζόταν και το πιθανότερο ήταν να με αθωώσουν και να μου επιστρέψουν την άδεια του γιατρού. Όμως, κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει σε χειρότερη στιγμή. Δεν θα αργούσαν να συνδέσουν τη σχέση μου με το σκάνδαλο και δεν ήθελε μεγάλο μυαλό για να καταλάβει κάποιος ότι υποκινούμουν με οδηγό την προσωπική μου εκδίκηση.

Ο Μάικλ και ο Ντόνοβαν ήταν πίσω από αυτήν την κίνηση και σίγουρα ήθελαν με τον τρόπο τους να με ευχαριστήσουν, αλλά αντίθετα, έσκαψαν τον τάφο μου.

-«Ατρόμητη Κέιτ, πραγματικά είσαι ένα διαμάντι. Όμως, πρέπει να οργανώνεις καλύτερα τις κινήσεις σου.» αποκρίθηκε παιχνιδιάρικα ο κ. Νιούμαν που πλέον μπορούσε να μιλήσει ανοιχτά.

Ανασήκωσα τους ώμους μου. Ακόμη και αν όλα είχαν βγει στη φόρα, δεν παραδεχόμουν τίποτα δημοσίως. Αν προσκολλούμουν στην υπόθεση της σύμπτωσης, ίσως και να είχα πιθανότητες επιβίωσης.

Φυσικά, ο Ρικ ερχόταν κάθε βράδυ να με πάρει από το μπαρ την ώρα που σχολούσα και να με πάει στο διαμέρισμά μου σώα και ασφαλή. Έβλεπα στο βλέμμα του την αγωνία και το άγχος.