19. Υποδύοντας το θεό

153 25 2
                                    

     Είναι 2:30 μ.μ. Είμαι σχεδόν έτοιμος να αφήσω το γραφείο και να πάω στο νοσοκομείο. Η κόρη μου ήταν εκεί. Δεν ήταν μόνη. Είχα ήδη προσλάβει αποκλειστική νοσοκόμα, όμως αν δεν την έβλεπα με τα μάτια μου, δεν θα ησύχαζα. Θα ήθελα να είμαι συνέχεια μαζί της, όμως δεν μπορούσα να αφήσω την εταιρεία έρμαιο.

Θα ελέγξω τελευταία φορά τα μηνύματα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και έπειτα θα φύγω για το νοσοκομείο.

Ανάμεσα στα μηνύματα υπάρχει ένα από άγνωστο αποστολέα και απόκρυφο IP. Σούφρωσα τα φρύδια μου. Αν ήταν κάποιος «ιός», το τελευταίας τεχνολογίας σύστημα ασφαλείας του υπολογιστή μου, θα το είχε ήδη αποκλείσει. Το άνοιξα.

«Η κόρη σου κινδυνεύει. Οι γιατροί της είναι εγκληματίες. Διψούν για δόξα και χρήμα χωρίς να τους νοιάζει μια αθώα ζωή. Η κόρη σου θα χειροτερέψει με κάθε μέρα που περνάει και οι γιατροί θα βρίσκουν μόνο δικαιολογίες. Θέλουν να παίξουν τους ήρωες αλλά η κατάσταση θα ξεφύγει.»

Κοιτούσα το μήνυμα ξανά και ξανά. Δεν ήξερα τι να νιώσω. Ήταν φάρσα ή αλήθεια. Όμως είχα πάει την κόρη μου στο καλύτερο νοσοκομείο της Νέας Υόρκης. Το όνομά μου ήταν γνωστό και ισχυρό. Αν τολμούσαν να της κάνουν κακό, θα το μετάνιωναν.

Όμως η κατάσταση της Αμέλια δεν βελτιωνόταν. Αντίθετα, χειροτέρευε και οι γιατροί της προσπαθούσαν να με καθησυχάσουν. Μιλούσαν για την σοβαρότητα της κατάστασής της και ότι θα έκαναν ότι μπορούσαν να της σώσουν τη ζωή.

Προσπάθησα να πιέσω το ίδιο το νοσοκομείο αλλά μου έδιναν δικαιολογίες. Είχα θυμώσει. Έπειτα, μέσα στην απόγνωσή μου, έφερα στο μυαλό μου εκείνο το μήνυμα. Αν ήταν αλήθεια και η κόρη μου περνούσε εκείνη την οδυνηρή κατάσταση για χάρη του χρήματος και της δόξας, δεν θα έβγαιναν «ζωντανοί» από τα χέρια μου.

Ζήτησα να επιτρέψουν να την εξετάσουν και άλλοι γιατροί όχι μόνο του ίδιου νοσοκομείου, αλλά και άλλων. Πάλεψα αρκετά για να πείσω το νοσοκομείο αλλά μπροστά στα εκατομμύρια δωρεών που θα έκανα στο νοσοκομείο, το διοικητικό συμβούλιο υπέκυψε.

Παρόλα αυτά, όλοι οι γιατροί είχαν την ίδια διάγνωση και την ίδια γνώμη με τους γιατρούς της Αμέλια. Αυτό με καθησύχασε λίγο. Θέλησα να ξεχάσω εκείνο το μυστήριο και ύποπτο μήνυμα.

«Οι γιατροί θα χορηγήσουν το φάρμακο L@@@@. Δεν πρέπει. Είναι επικίνδυνο. Θα χειροτερέψει την κατάστασή της. Πάρε την κόρη σου μακριά από εκείνη την φωλιά των φιδιών.»

Η μάχη της ψυχής Ι: Η πληγήTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang