Δεν έκανα τίποτα. Κάθε μέρα πήγαινα στο διαμέρισμα της Γαλλίδας Ζωρζέτ και καθόμουν στον καναπέ της, ενώ εκείνη ζωγράφιζε. Κάθε τόσο μου έριχνε κλεφτές ματιές. Στην αρχή, ήταν κάπως ανιαρά και για το λόγο αυτό, η περίεργη καλλιτέχνης άρχιζε να μιλάει για τη ζωή της.
Μίλησε για τη δύσκολη ζωή που είχε πίσω στο Παρίσι και την απόφασή της να έρθει στην γη της «Επαγγελίας». Χρειάστηκε καιρός να αναγνωριστεί το ταλέντο της. Είχε νοικιάσει αυτό το διαμέρισμα, καθώς ήταν το μόνο που μπορούσε να πληρώνει. Όταν επιτέλους βρήκε κάποιον να αναγνωρίσει το ταλέντο της, άλλαξε προς το καλύτερο η ζωή της αλλά δεν άλλαξε σπίτι.
Ήθελε να θυμάται από πού ξεκίνησε και να μην χάσει τον εαυτό και το ταλέντο της μέσα από το κέρδος και τα πλούτη. Μού μίλησε ακόμη και για τη φιλία της με τη Σάγια, την σερβιτόρα. Είχαν γνωριστεί από τότε που ήταν ακόμη άσημη ζωγράφος και η φιλία τους δεν είχε αλλάξει.
Ακόμη δεν καταλάβαινα το λόγο που η κοπέλα εκείνη με είχε στείλει στην ζωγράφο. Η περιοχή ήταν γεμάτη από όμορφες γυναίκες που μπορούσαν να γίνουν μούσες της καλλιτέχνη.
-«Τόσες μέρες μιλάω για τον εαυτό μου αλλά δεν μου έχεις πει τίποτα για σένα.» αποκρίθηκε μια μέρα η Ζωρζέτ. Δεν μου άρεσε να μιλάω για τη ζωή μου. Είτε επειδή δεν εμπιστευόμουν εύκολα, είτε επειδή δεν ήθελα τον οίκτο κανενός.
-«Μεγάλωσα σε ορφανοτροφείο και επειδή έμαθα πόσο δύσκολη είναι η ζωή και άδικος ο κόσμος, αποφάσισα να αγωνιστώ για μια καλύτερη τύχη. Όταν τα κατάφερα, ήρθα και πάλι αντιμέτωπη με την κακία του κόσμου και από τα ψηλά, έπεσα στα χαμηλά ξανά.» απάντησα μέσα σε μια φράση.
Η Ζωρζέτ με κοίταξε για μια στιγμή με ένα ανήσυχο βλέμμα.
-«Αυτό ήταν όλο;»
-«Τι περίμενες; Να σου πω με κάθε λεπτομέρεια κάθε πτυχή της ζωής μου;» απάντησα σαρκαστικά.
-«Έχεις κλείσει την καρδιά σου. Είναι εξαιτίας της πτώσης σου;» με ρώτησε αλλά δεν απάντησα.
Στην πραγματικότητα, πάντα ήμουν κλειστός χαρακτήρας. Δεν το έδειχνα έντονα πριν, αλλά δεν κέρδιζες εύκολα την εμπιστοσύνη μου. Μετά από όσα έγιναν, σκλήρυνα περισσότερο.
-«Έχεις σχέση;» με ρώτησε τώρα αλλάζοντας θέμα, αλλά θα προτιμούσα το προηγούμενο.
-«Μάλλον.»
-«Τι απάντηση είναι αυτή;»
-«Αυτή που μπορώ να δώσω.»
Η Ζωρζέτ αναστέναξε, ενώ συνέχιζε να ζωγραφίζει. Ποτέ δεν κοιτούσα πως ζωγράφιζε. Ούτε η ίδια με άφηνε. Μου έλεγε ότι θα έβλεπα το αποτέλεσμα ολοκληρωμένο.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Η μάχη της ψυχής Ι: Η πληγή
RomantizmΗ Κέιτ Κόλλινς, μια χαρισματική χειρούργος, μόλις βγήκε από τη φυλακή μετά από πέντε χρόνια φυλάκισης για ιατρικό λάθος που δεν έκανε, αλλά κατηγορήθηκε άδικα. Αηδιασμένη από τις μηχανορραφίες των συναδέρφων της και γεμάτη με "πληγές" που απέκτησε σ...
