14. Η παγίδα (Ι)

163 28 2
                                    

   Εισήλθα μέσα σε μια κεντρική καφετέρια του Κουίνς. Ο Μάικλ με περίμενε σε ένα από τα τραπέζια. Είχε παραγγείλει ήδη καφέ. Μόλις ένα μήνα μετά τη συνάντησή μας, με είχε καλέσει να τον δω.

Παράγγειλα καφέ και έπειτα με ένα πονηρό χαμόγελο έβγαλε έναν φάκελο από την τσάντα του.

-«Ξεκίνησα από τον πιο αδύναμο στόχο.» είπε.

-«Τη νοσοκόμα Μαρπλ.»

-«Ακριβώς. Εδώ έχω γράψει όλα τα φάρμακα και τους ορούς που χορήγησε με εντολή των άλλων δύο γιατρών στην ασθενή, Αμέλια Ντόνοβαν.» είπε και γούρλωσα τα μάτια μου.

Πως μπορούσε να γνωρίζει εκείνες τις πληροφορίες; Τον κοίταξα και αντίκρισα μόνο ένα βλέμμα ικανοποίησης και πονηριάς. Άφησα ένα μειδίαμα συγκατάβασης και κοίταξα τη λίστα που είχε φτιάξει.

Τα περισσότερα ήταν φάρμακα κατάλληλα για την κατάσταση της ασθενούς και κανείς δεν επρόκειτο να υποψιαστεί τίποτα. 

  Αν έπαιρνα υπόψη μου όμως όσα άκουσα, κάποιο από αυτά τα φάρμακα, είχε σκοπό να «χειροτερέψει» την κατάσταση της ασθενούς ώστε οι δύο γιατροί να «δώσουν μάχη» για τη ζωή της.

Κοιτούσα ένα-ένα τα φάρμακα και έφερνα στο μυαλό μου τη χρήση και τις παρενέργειες. Δεν ήταν δύσκολο άλλωστε εκτός των άλλων, είχα και φωτογραφική μνήμη. Ήταν φάρμακα που είχα χορηγήσει η ίδια στο παρελθόν, οπότε γνώριζα το ποιόν τους.

Ωστόσο ήρθε ο καφές μου και αφού ήπια μια γουλιά, έριξα ξανά το βλέμμα μου στη λίστα. Ξαφνικά, θυμήθηκα. Ένα από αυτά τα φάρμακα, δεν είχε νόημα να χορηγηθεί στην ασθενή. Με μια πρώτη ματιά, δεν ήταν επικίνδυνο. Όμως, υπήρχε κάτι που δεν μου άρεσε.

Μετά από λίγο, ο Μάικλ έβγαλε έναν δεύτερο φάκελο από τη τσάντα του. Αυτή τη φορά, είχε τραβήξει φωτογραφίες της νοσοκόμας σε «ιδιαίτερες» στιγμές με τον Τόμας Σέρμαν. 

  Δεν ήξερα που θα χρησιμεύσει το προσωπικό τους ειδύλλιο. Ακόμη και να το αποκάλυπτα, δεν θα τους έκανε ιδιαίτερη ζημιά.

Καθώς ξεφύλλιζα τις φωτογραφίες, πάγωσα. Κοίταξα τον Μάικλ με γουρλωμένα μάτια και εκείνος χαμογέλασε πονηρά. Κρατούσα μια φωτογραφία με την νοσοκόμα Μαρπλ να έχει πάρει μέρος σε ένα «όργιο».

-«Βρίσκεται σε έναν οίκο ανοχής του Μπρονξ που παρέχει υπηρεσίες σε άντρες και γυναίκες. Επισκέπτεται το μέρος δύο με τρεις φορές το μήνα.» απάντησε.

Η μάχη της ψυχής Ι: Η πληγήWhere stories live. Discover now