Η μάχη της ψυχής Ι: Η πληγή

18. Οργή και μίσος

    Το τηλέφωνο χτύπησε όσο περπατούσα για το μπαρ. Ο αριθμός ήταν άγνωστος, όμως απάντησα.

-«Έχω το φάκελο.» ακούστηκε μια σιγανή φωνή. Σταμάτησα το βήμα μου.

-«Θα περάσει άτομο να τον πάρει.» απάντησα.

-«Η αδερφή μου;»

-«Θα σου πει ο άνθρωπός μου.» αποκρίθηκα και έκλεισα το τηλέφωνο.

Όλο το βράδυ στο μπαρ ήμουν κάπως αφηρημένη καθώς σκεφτόμουν ότι σε λίγο θα είχα στα χέρια μου το εργαλείο να καταστρέψω εκείνους που με κατέστρεψαν. Όμως η πελατεία δεν ήταν μεγάλη, ίσως εξαιτίας των γεγονότων με τον Ρικ.

Ο Μπόρις Νιούμαν βρισκόταν στο μπαρ, όμως φαινόταν ότι είχε έρθει για δουλειά. Μισή ώρα μετά την άφιξή του, δύο άντρες εισήλθαν στο μπαρ και κάθισαν δίπλα του. Ο ένας έμοιαζε γύρω στα σαράντα πέντε μεσαίου αναστήματος με ένα δειλό γένι να βγαίνει από το πηγούνι του και καστανά κοντά μαλλιά.

Δίπλα του υπήρχε ένας νεαρότερος άντρας γύρω στα τριάντα πέντε. Είχε καλοσχηματισμένο σώμα, κοντά φουντωτά καστανά μαλλιά και μελιά μάτια. Το βλέμμα του έπεσε για μια στιγμή πάνω μου αλλά επικεντρώθηκε στον κ. Νιούμαν.

Σέρβιρα το συνηθισμένο μπέρμπον του κ. Νιούμαν και δύο ποτήρια ουίσκι με πάγο στους δύο άλλους άντρες. Η συζήτησή τους γινόταν μόλις ένα μέτρο από το σημείο που βρισκόμουν και παρόλο που μιλούσαν όσο πιο χαμηλόφωνα μπορούσαν, μπορούσα ακόμη να τους ακούσω.

-«Έχεις κότσια, αστυνόμε Λέικ. Μου ζητάς στην ψύχρα να σου δώσω πληροφορίες και μάλιστα χωρίς αντάλλαγμα.» αποκρίθηκε ο κ. Νιούμαν με ένα πονηρό βλέμμα στο πρόσωπό του.

-«Πολύ αμφιβάλλω, αν γνωρίζεις καν αυτό που θέλω να μάθω, κ. Νιούμαν.» άρχισε να τον προκαλεί ο αστυνομικός.

-«Τα κόλπα σου δεν πιάνουν σε εμένα. Ζητάς μια πολύτιμη πληροφορία και πρέπει να ανταλλάξεις κάτι εξίσου πολύτιμο.» αποκρίθηκε ο κ. Νιούμαν απαθής.

-«Τι είδους πληροφορία είναι ισάξια με όσα θέλουμε να μάθουμε;» επενέβη ο νεαρότερος άντρας. Ο κ. Νιούμαν χαμογέλασε πλατιά.

-«Θέλω πληροφορίες για τις επιχειρήσεις της αστυνομίας σχετικά με τα συνδικάτα.» απάντησε και οι δύο αστυνόμοι έμειναν άφωνοι. Φυσικά, δεν μπορούσαν να πάρουν μία απόφαση επί τόπου.

-«Είμαι εδώ σχεδόν κάθε βράδυ. Μόλις αποφασίσετε να γίνετε γενναιόδωροι, τότε μόνο θα μπορέσω να συνεργαστώ μαζί σας.» απάντησε ο κ. Νιούμαν και μου έκλεισε πονηρά το μάτι.