27. Η παγίδα (ΙΙ)

164 27 0
                                    

Εδώ και δύο μέρες, βρισκόμασταν μέσα στο αυτοκίνητο και παρακολουθούσαμε ένα σπίτι στα ανατολικά προάστια του Μανχάταν. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, είχαμε σταθμεύσει σε ασφαλή απόσταση.

-«Έχουν περάσει δύο μέρες και τίποτα. Είσαι σίγουρος ότι δεν είναι φάρσα;» ρώτησε ο νεαρός μου «συνάδερφος».

Ήταν αλήθεια ότι είχα λάβει ανώνυμο μήνυμα. Δεν ξέρω αν ήταν άντρες του Νιούμαν ή κάποιος άλλος.

«Αυτό που ψάχνεις θα το βρεις στην διευθύνση xxxx

Αυτό έλεγε το μήνυμα και αποφάσισα να εμπιστευτώ το ένστικτό μου, το οποίο μου έλεγε να εμπιστευτώ αυτήν την ανώνυμη πληροφορία. Έκανα μια έρευνα και το σπίτι ανήκει σε κάποιο γιατρό Τόμας Σέρμαν.

Αυτές τις δύο μέρες, τον παρακολουθούσαμε στενά. Από το σπίτι του, πήγαινε στο νοσοκομείο όπου δούλευε και ξανά πίσω.

Ήταν τρεις το μεσημέρι και επιτέλους ο νεαρός γιατρός βγήκε από το σπίτι του. Δεν κατευθυνόταν προς το νοσοκομείο. Σταμάτησε σε έναν κεντρικό εμπορικό δρόμο του Μανχάταν και εισήλθε μέσα σε ένα μεσιτικό γραφείο. Σημείωσα το όνομα της εταιρείας και τη διεύθυνση, αν και άρχισα αμέσως να αντιλαμβάνομαι μερικά πράγματα.

****

Καθώς προσπαθούσα να βρω κάποιες πληροφορίες για το μεσιτικό γραφείο Prize, ο κλητήρας έφερε έναν φάκελο στο γραφείο μου. Ήταν και πάλι ανώνυμο μόνο με το όνομα του παραλήπτη.

Άνοιξα τον φάκελο. Μέσα ήταν μια μικρή κασέτα από αυτές που χρησιμοποιούσαν σε μαγνητόφωνα. Την έβαλα να παίζει.

-«Έχω πελάτη.»

-«Ποιον;»

-«Ντόνοβαν»

-«Τι θέλει;» (Παύση)

-«Δεν πρέπει να γίνει στο νοσοκομείο.»

-«Στο συνηθισμένο μέρος;»

-«Μμ.»

-«Πότε;»

-«Σε τρεις μέρες.»

Η συζήτηση δεν ήταν ξεκάθαρη αλλά άρχισα να συνδέω κάποια κομμάτια και αν ήταν αυτό που υποψιαζόμουν, είχαμε πιάσει λαβράκι. Ταυτόχρονα, ολοκληρώθηκε και η έρευνα που έκανα. Μέτοχος του μεσιτικού γραφείου ήταν ο Νέηθαν Ίστγουντ.

Ο Ντόνοβαν που είχε αναφερθεί στην συζήτηση, ήταν ισχυρός επιχειρηματίας της Νέας Υόρκης και σύμφωνα με τον Λόγκαν, πρόσφατα η κόρη του είχε νοσηλευτεί για εγχείρηση καρδιάς. Όλα ταίριαζαν. Τα βήματά μας έπρεπε να είναι προσεκτικά, διαφορετικά, όλα θα χάνονταν. Έμενε να βρούμε το συνηθισμένο μέρος.

Η μάχη της ψυχής Ι: Η πληγήDonde viven las historias. Descúbrelo ahora