|SİNEMİS'İM|

_Hizmetçi mi Anne mi?_

Merhabaaa!

Keyifli okumalar

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sinemis ↬

"Halanlar bizimle yaşayacaklar."

Duyduğum cümle beni fazlasıyla sarsmıştı. Bir sene boyunca bu insanlarla aynı çatı altında kalmak benim için bir işkenceden farksızdı.

"Yaa, böyle bi karar aldığımızdan haberim yoktu." Dedim olabildiğince sakin bir şekilde.

"Senin fikrini almadılar ki zaten tatlım." Diyen Jülide bana alaylı bir sırıtışla bakıyordu.

Delirmemek elimde değildi.

"Ben odama çıkacağım." Deyip hemen çıktım salondan. Nasıl olurdu da böyle bir şeyden haberim olmazdı?

Odama çıktığımda kapımı kilitleyip kendimi yüzüstü yatağa bıraktım.

Tamam Sinemis.

Bunu da aşacağız.

Bak zaten şurada bir senen var.

Söz geçecek.

Kendi kendimi yatıştırmaya çalışırken telefonuma gelen bildirimin sesi ile kafamı yataktan kaldırıp cebimdeki telefonu aldım.

Denizz: Sinemis

Siz: Euzubillahimineşşeytanirracim bismillahirrahmanirrahim

Siz: Neden sadece adımın yazdığı bi mesaj alıyorum?

Denizz: Korkuttum mu?

Siz: Yok canım sadece tüylerim diken diken oldu azıcık

Siz: Bir şey diyecektin?

Denizz: Bana her şeyi anlatabilirsin biliyorsun değil mi?

Siz: Bu da nereden çıktı şimdi?

Denizz: Hiiç öylesine

Siz: Senin bu 'hiiç öylesine' lerin çok mu arttı bu ara?

Siz: Hatta bu konuyu konuşacaktık?

Denizz: Hayır anlatmayacağım

Siz: Ne demek anlatmayacağım

Siz: lan düdük

Siz: Sonra konuşalım dedin ya

Denizz: Senin bana anlatacağın bir şey yoksa benim de sana anlatacak bir şeyim yok Sinemis?

Siz: Dökül Deniz

Siz: Burak sana ne anlattı?

Denizz: Hiçbir şey

Siz: Neden yalan söylüyorsun bana?

Denizz: Tamam sana yalan söylemeyeceğim

Denizz: Yarın baş başayken konuşalım mı?

Siz: Beni ekmeyeceksen neden olmasın

Denizz: Söz veriyorum ekmeyeceğim

Siz: E iyi geceler o zaman

Denizz yazıyor...