white jasmine 🌼🍂 jikook [ short story] completed

07🌼

ඔව් ඒ ජිමින්. එයා හිටියේ කව්දෝ මනුස්සයෙග්ගෙ අත් අතරේ හිරවෙලා. ඔයාල දන්නවා නම් මට ඒ දර්ශනේ දකිද්දි ඇතිවුනු තරහව කොච්චරද කියලා. ඇත්තටම මම කොහොමද ඒක විස්තර කරන්නේ.

ඒ මනුස්සයා මගේ ජිමින්ගේ කම්මුල් තද කරලා අල්ලන් හිටියේ එයාට කතා කරන්න පවා අමාරුවෙන විදිහට . අනිත් අතින් එයාගෙ අත් දෙක අල්ලගෙන බිත්තියට තද කරලා. මගේ ජැස්මින් එයාගෙ වේදනාව පිරුනු ඇස් වලින් රවන ගමන් පුලුවන් විදිහට උත්සහ කරනවා ඒ මනුස්සයාගෙන් බේරෙන්න.

ඔව් මම ගියා එයා ලගට . පුලුවන් තරම් ඉක්මනින්ම. ඒත්.......

" යා..හ් උබ කොහොමද මනුස්සයෝ මගේ බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ්ට කරදර කරන්නේ..."

ඒත් එක්කම එතනට ආපු අර කොල්ලා ඒ මනුස්සයාට බිම දාගෙන ගහන්න පටන්ගත්තේ මගේ ජිමින්ව එයාගෙන් බේරගන්න ගමන්.

"ටේ ටේ ඇති දැන්. ප්ලීස් ඕක නවත්තන්න.. ටේ ටේ ප්ලීස්.."

මගේ ජැස්මින් ඒ කොල්ලව ඇදලා ගන්න උත්සහ කරන ගමන් කෑ ගහද්දි අර මනුස්සයාට ලේ එන්නම ගහපු ඒ කොල්ලා ජිමින්ට අවනතවෙලා අර මනුස්සයාගෙ ඇග උඩින් නැගිට්ටා .

" ජිමින්... මෙහෙ එනවා..."

ඊටපස්සෙ මගේ ජිමිනිගේ අතින් තද කරලා අල්ලගත්ත එයාල මගේ දිහාවත් නොබලා එතනින් ගියේ මාව එතන තනි කරලා. ඔව් මට බැරි උනා ඒ කොල්ලට කලින් ඉක්මන් වෙන්න.

එයාලා ගියා ඒ කොල්ලගෙ කා එකේ නැගලා වේගෙන් පාර දිගේම ඉස්සරහට. මම බලන් හිටියා එයාලා යන දිහා ක්ලබ් එකේ දොර ලග ඉදන්ම. එයාලා යන්න ටික වෙලාවකට කලින් මගේ මිනී මගේ දිහා බැලුව විදිහ... ඇත්තටම එයා ඒ මං දිහාද බැලුවේ..?

වැඩිවෙලාවක් එතන නොහිටපු මමත් පුලුවන් තරම් ඉක්මනට ගෙදර යන්න ගියේ මගේ මිනීව ඒ කොල්ලා එක්ක තනි කරන්න මට බැරි නිසා. මොනා උනත් ඒ මගේ වස්තුව. මගේ පන. ඉතින් මම ගියා ඉක්මනටම අපේ ගෙදරට.

" මම ඔයාට කිව්වා ජිමින් ආයෙ එතන වැඩට යන්න එපා කියලා. මම කිව්වා ඔයාට. ඇයි ඔයා අහන්නෙම නැත්තේ මම කියන දේ ආ...."

ගෙදරට ඇතුල්වෙනකොටම මට ඒ ඇහුනු සද්දෙන් මම ගැස්සිලා ගියත් ඒ අර කොල්ලගෙ කටහඩ කියලා තේරුම්ගන්න මට අමාරු උනේ නෑ. ඔව් එයා මගේ මිනීට බනිනවා. මගේ පුංචි ජැස්මින් මල සෝෆා එකේ ගුලිවෙලා. එයාගෙ ඇස් වලින් තරු කඩාගෙන වැටෙනවා එක දිගටම.

" ඇයි ජිමිනී මම කියන දේ ඔයාට අහන්න බැරි. කියන්න මට මිනී.. ඇයි ඔයා අහන්නෙම නැත්තේ.... "

එයා ලං වුනා මගේ ජැස්මින්ට . මගේ ජැස්මින් ලගින් ඉදගත්ත එයා ඒ පුංචි මූනට එබෙන විදිහ මම බලාගෙන හිටියා දොර ගාව ඉදන්ම.

"එයාට බනින්න එපා...."

මම තරහින් කෑ ගැහුවා. ඔව් මට තරහා ගියා. මගේ පිච්ච මල හොදටම බය වෙලා. ඒත් අර මනුස්සයා එයාව තවත් අඩවනවා නේද.. ? ඉතින් මම කෑ ගැහුවා. ඒත් එක්කම කෑ ගහගෙනම පුටුවෙන් නැගිට්ට මිනී මුලු ගේවටේටම එයාගෙ ඇස් අරන් ගියේ පිස්සු හැදිලා වගේ.

" ටේ... ඔයා... ඔයා දන්නවා මම ඇයි මේක කරන්නෙ කියලා. ඔයා දන්නවා ටේ... ඔයා දන්නවා. ඉතින් ඇයි ඇයි ඇයි මගෙන් ආයෙ ආයෙත් මේදේ අහන්නෙ ඔයා.. ආ.... මට... මට එයාව ඕනි ටේ මට එයාව ඕනි."

ඔලුව අල්ලගෙනම බිමට පාත් වුනු මගේ පුංචි ජැස්මින් මල බිම ඉදගෙනම අඩන්න ගත්තේ අර කොල්ලගෙත් ඇස් කඳුලු වලින් පුරවලා. එතකොට මගේ ඇස්...? ඔව් එව්වත් දැන් කඳුලින් පිරිලා ගිහින්. මගේ මිනී... එයා අඩනවා.

"මට සමාවෙන්න මිනී.. මට සමාවෙන්න. ඒත් .. ඒත් ඔයා දන්නවා මිනී එයා උනත් කැමති නෑ මැනික ඔයාට කරදරයක් වෙනවට. එයා උනත් කැමති නෑ ඒකට. ඒකයි මම කිව්වෙ මගේ මිනී... දන්නවද අද මම බයවෙච්චි තරම ම්ම්ම්.. 

දන්නවද ඔයා... මට හිතුනු එකම දේ මට ඔයාව එයා වෙනුවෙන් ආරක්ශා කරන්න බැරිවෙයි කියලා.. මම බය උනා මිනී මම බය උනා... මම අද එතනට වෙලාවටම නාවා නම්.. මොනවා වෙයිද මිනී. කියන්න මට මැනික..."

මගේ ජැස්මින් ලගට කිට්ටු වුනු එයා මගේ පුංචි මිනීව එයාගෙ අත් අතරේ ආදරෙන් තුරුලු කරන් සනසනවා. මගේ මිනීගේ පුංචි ඇග වටේට එයාගෙ අත් ඔතාගෙන එයා එයාව තුරුලු කරගෙන ඉන්නවා. මේ මගේ ඉස්සරහම. ඒත් මට ඇයි බැරි මොනවත්ම කරන්න. ඇයි මට බැරි..

ඒත්... පොඩ්ඩක් ඉන්න. එයා..?

⚓⚓⚓

ඔයාලගෙ ප්‍රශ්නෙට විසඳුම හම්බුනාද..?🤭

නැත්තන් තවත් හිර වුනාද..?🥴