white jasmine 🌼🍂 jikook [ short story] completed

09🌼

අවුල් වෙලා පිස්සු හැදිලා වගේ හිටපු මගේ ඔලුවත් කෙලින් කරන් මම ලෑස්ති උනේ ජිමින්ගේ කාමරේට යන්න. ඔව් එයා හිටියා එයාගෙ කාමරේ ඇද උඩ වාඩිවෙලා. එයා නිදි නෑ. එයාගෙ අත උඩ පුංචි පොතක් තිබුනා.

" ඔයා ආයෙත් එනවද මං ගාවට. දන්නවද ඔයා.. මට ගොඩාක් පාලුයි.."

එකපාරම අතේ තිබුනු පොත බදාගෙන එහෙම කියපු එයා ඉකි ගහ ගහ අඩන ගමන් ඇදෙන් හාන්සි උනා. මගේ ජැස්මින් අඩනවා. ගොඩාක් අඩනවා. වේගෙන් වේගෙන් හුස්ම ඉහලට ගන්න ගමන් අඩනවා.

ඒත් ඇයි...?

මට මේ මොකවත්ම හිතාගන්න බෑ. මට තේරෙන්නෙ නෑ. මොනාද මේ වෙන්නේ. එයා මාව මගාරිනවා නෙවෙයිද එතකොට. එයා තාමත් මට ආදරෙයිද එතකොට . ඒත්... ඒත් ඇයි එයා තවමත් මාව නොදැක්කා වගේ ජීවත් වෙන්නේ.

මට ඕනි උනා මේ සේරටම උත්තර එයාගෙන් අහන්න. මට ඕනි උනා එයා ලගට ගිහින් එයාගෙ ඔලුව අතගාන ගමන් ඒක එයාගෙන් අහන්න. ඒත් මම දන්නවා එයා මට උත්තර දෙන්නෙ නෑ. ඒත් මම ගියා එයාගෙ ඇද ලගට.

ගිහින් ඉදගත්තා එයාගෙ ලගින්ම. මගේ ඉකි ගහන ජැස්මින් මලගෙ ඔලුව සිනිදුවට අතගාපු මම එකපාරම ගැස්සිලා ගියා. මොකද මම එයාගෙ ඔලුවට අත තියනකොටම එයා නැගිට්ට නිසා.

එයාගෙ ඇස් පුදුමෙන් පිරිල තිබ්බා . එයා බයෙන් වගේ එයාගෙ ඔලුව අතගානවා මම දැක්කා. එයා මොක්කට හරි හොදටම බය වෙලා.

"ක්..කව්ද... ඔතන කවුරුහරි ඉන්නවද..?"

එයා බයෙන් වගේ මගේ මූන දිහාම බලන් එහෙම ඇහුවා.

"ඔව් මැනික මේ මම.. ඔයාගෙ කුකී.. මමයි මෙතන ඉන්නේ.."

මම එයාට ඇහෙන්න එහෙම කිව්වත් එයා නෙවෙයි ඒක කනකටවත් ගත්තේ. එයා තවමත් කාමරේ පුරාම එයාගෙ පපී ඇස් හරව හරව කාවදෝ හොයනවා.

" ජන්කුකී... මට ඔයා නැතුව කොච්චර පාලුයිද කියනවා නම් මට ඔයාගෙ ස්පර්ශය මැවිලත් දැනෙනවා කූ... ප්ලීස් ආයෙත් මං ගාවට එන්න. මට.... මට ගොඩාක් පාලුයි කුකී..."

ආයෙමත් එයාගෙ අතේ තිබුනු පොත දිහා බලපු එයා ඒක බදාගෙනම ාඅයෙමත් ඇදේ හාන්සි උනා. ටිකකින් මගේ පුංචි ජැස්මින්ට නින්ද ගියා. මම හිමීට එයාගෙ වේලුනු කඳුලු පැල්ලම් වලින් හැඩ වුනු කම්මුල් ඇල්ලුවා.

" මට කියන්න ජිමින් මොනාද මේ වෙන්නේ..?"

⚓⚓⚓