white jasmine 🌼🍂 jikook [ short story] completed

10🌼

"එන්න ජිමිනී..."

අදත් උදේම එයා සතියකට සැරයක් යන්න ලෑස්තිවෙනවා වගේම මම ආසම ඇදුමින් සැරසිලා අර ලොකුම ලොකු බිල්ඩින් එක ඇතුලට යන්න ලෑස්ති උනා. ඔව් මම දන්නවා ඒක හොස්පිට්ල් එකක් කියලා. ඒත් මම එතැනට පොඩ්ඩක්වත් කැමති නෑ.

ඇයි කියන්න දන්නෙ නෑ. මට ඒක ඇතුලට යන්න හිතෙන්නෙම නෑ. ඉතින් අදත් මම එයාලා දෙන්නා ඒ ලොකූ බිල්ඩින් එක ඇතුලට යනකන් එලියේ බෙන්ච් එක උඩට වෙලා බලාගෙන හිටියා.

විනාඩි ගානක්... නෑ පැයක් විතර යන්න ඇති එයාලා තාමත් එලියට ආවෙ නෑ. ඉතින් මම බලාගෙන හිටියා එයාල එනකන්ම නිදිමත පිරුනු ඇස් කොහොමහරි ඇරගෙන. මොකද මට එයාලව අදත් මිස් කරගන්න නම් බෑමයි.

ඒත් තව තප්පර ගානක් ගතවෙන්න ඇති. මට දැනුනේ නිකන් මාව කවුරුහරි ඇදලා ගන්නවා වගේ හැගීමක්. ඔව් කවුරුහරි මාව හයියෙන් ඇදලා ගන්නව මට දැනුනා.

"ආහ්... මාව අතාරින්න ආ..හ්"

මම හයියෙන් කෑ ගැහුවත් එතන හිටිපු කිසිම කෙනෙක් මගේ දිහා බැලුවේ නෑ. ඒ වගේම මාව ඇදලා ගන්න කෙනෙක් එතන හිටියෙත් නෑ. ඒත්... ඒත් මාව ඉස්සරහට ඇදිලා ගියා. එකපාරම මට දැනුනේ මාව පාවෙනවා වගේ හැගීමක්.

මොකද්ද මට ඒ උනේ කියන්න මම දන්නේ නෑ . ඒත් ඊලග තත්ත්පරේම මම හිටියේ අර ලොකූ බිල්ඩින් එකේ එක කාමරයක් ඇතුලේ.

"ජැස්මින්...?"

ඔව් එයා හිටියා මගේ ඉස්සරහ ඇදක් ලග කාගෙදෝ අතකින් අල්ලගෙන හොදටම අඩ අඩ. එයා හයියෙන් අඩනවා.

" ප්ලීස් කුකී ඇහැරෙන්නකෝ.... මට බෑ තවත් බලන් ඉන්න කූ.. ප්ලීස් මට බෑ.... මට පාලුයි ජන්කුකී... මට පාලුයි... නැගිටින්නකෝ.. නැගිටලා මාව වඩාගන්නකෝ. ඔයා ආසම විදිහට මට හුස්මගන්න බැරිවෙනකන්ම මාව කිස් කරන්නකෝ.. ප්ලීස් කූක් ප්ලීස්.. බලන්න මගේ ජැස්මින් මල් ටික ඔයා එනකන් බලන් ඉන්නවා. එයාල ඔයා නැතුව දැන් ගොඩක් සුවද දෙන්නෙත් නෑ. මම දිහා බලන්නෙත් නෑ.... අනේ ජන්කුකී..."

මොකක්... එයා කිව්වෙ ජන්කුකී කියලා නේද. මට එකපාරටම මේ වෙනදේ හිතාගන්න බැරි උනා.

"ජිමිනී මේ ඉන්නේ මම. මම ඔයාගෙ පිටිපස්සෙ ඉන්නවා. ඇයි ඔයා මාව පේන්නෙ නෑ වගේ ඔහොම කිය කියා කාගෙදෝ අතකින් අල්ල්......."

මම ටික ටික ඉස්සරහට ගියේ හයියෙන් එහෙම කිය කියා උනත් මට මගේ වචන ඉවර කරගන්න ලැබුනේ නැත්තේ ජිමිනි අත අල්ලන් අඩන ඇද උඩ ඉන්න කෙනාගෙ මූන මගේ ඇස් වලට අහුවුනු නිසා.

මම...?