white jasmine 🌼🍂 jikook [ short story] completed

08🌼

එයාලා කිව්ව ඒ එයා කව්ද...? එතකොට ඒ කොල්ලා ජිමින්ගෙ අලුත් බෝයි නෙවෙයිද.. ඒත්.. ඒත් .. මොනවද මේ වෙන්නේ. ඇයි එතකොට මගේ ජැස්මින් මාත් එක කතා නොකරන්නේ.

කිසිම දෙයක් හිතාගන්න බැරුව එකතැන කැරකුනු මම මගේ ඔලුවත් අල්ලගෙන පහලට නැවුනේ මේ සේරම මගේ ඔලුවට බරවැඩි නිසා. ඒත් එක්කම මගේ ජැස්මින්ව අත් අතරට අරන් උස්සගත්ත ඒ කොල්ලා එයාව අරගෙනම කාමරේට ගියේ සමහරවිට ජැස්මින්ව නිදිකරවන්න වෙන්න ඇති.

ටික වෙලාවකින් ජැස්මින්ගේ කාමරෙන් එලියට ආපු ඒ කොල්ලා අපේ මුලු ගේ වටේම එයාගෙ ඇස් අරන් ගිහින් ලොකු සුසුමකුත් හෙලලා දොර ගාවට ආවා. එයාට එලියට යන්න මම එහාට වෙලා ඉඩ දෙනවත් එක්කම එයා මගේ පැත්ත හැරුනා.

" මට සමාවෙන්න ජන්කූක්.. මට අද එයාව මීට කලින්ම බේරගන්න තිබුනා. ඒත්.... මම එයාව ආරක්ශා කලා . ඔයා වෙනුවෙන් . මම දන්නෙ නෑ ඔයා කව්ද කියලා. ඒත්.. මම දන්න එකම දේ තමයි ජිමින් ඔයාට ගොඩක් ආදරෙයි. මේ හැමදේම ඔයා වෙනුවෙන්ම විතරයි. ආයෙමත් එයාගෙ ජීවිතේට එන්න ඔයාට පුලුවන් නම්.. ප්ලීස්..."

එකපාරම එහෙම කියපු එයා ආයෙමත් දොර දිහාට හැරිලා එලියට ගියේ මාව ප්‍රශ්න ගොඩක අතරමං කරලා දාලා. ඒතෙක්කම පිටිපස්ස හැරුනු මම ඉස්සරහ බලකොට දැක්කේ බිත්තියේ එල්ලලා තිබුනු මගේ පින්තූරය. 

ජිමිනියි මායි පලවෙනියටම හම්බුනු දවසේ ජිමිනිගේ පුංචි කැමරාවෙන් එයා ගත්ත ඒ ෆොටෝ එකට එයා ගොඩාක් ආසා කරපු නිසාම ඒක රාමු කරලා බිත්තියේ එල්ලුවේ හැමදාමත් ඒක දිහා බල බල ඉන්න.

මට තාමත් මතකයි එයා ඒ ෆොටෝ එක දිහා බලන්න උදේම එතනට දුවන් එන හැටි.

" අනේ ජන්කුකී ඔයා ඒකෙ හරිම කියුට්...."

කියලා කෑ ගහලා කියන හැටි. එතකොට මම එයාව වඩාගෙන වට ගානක්ම කැරකෙන හැටි . ඒ රෝස පාට තොන් ආදරෙන් සිපගන්න හැටි...

මේ හැමදේම චිත්‍රපටියක් වගේ මගේ ඔලුවට එනකොටත් මට හිතාගන්න බැරි උනු එකම දේ එයා මට ආදරෙත් නැත්තන් ... ඇයි ඒක තාමත් මෙතන කියන එක.

ඒත්... අර කොල්ල කිව්වෙ එයා මට තාමත් අදරෙයි කියලා නේද...

" ඉතින් මං මේ ඉන්නේ මැනික.. ඔයා නෙවෙයිද මාව මගාරින්නේ එතකොට.."

⚓⚓⚓