white jasmine 🌼🍂 jikook [ short story] completed

21🌼

"මගේ ජැස්මින්... අඩන්න එපා.. මම එනව ඔයා ලගට.."

මාව බදාගෙන අඩන මගේ ජැස්මින් ලගට ගියපු මම එයාට එහෙම කිව්වා. ඒත්.. ඒත් කොහොමද මම එයා ගාවට යන්නේ. ආයිශ් කොහොමද මම මගේ ඇග ඇතුලට යන්නේ.

ඔව් මට හොදටම පැහැදිලී වෙලා තියෙන දේ. ඒ කියන්නෙ මෙච්චර දවසක් ජිමින්ට මාව පෙනිලා නෑ. මගේ ජැස්මින් මාව අමතක කලේ නෑ. ආහ් ඇයි මේක මම තේරුම්ගන්න මෙච්චර කල් ගත්තේ.

එහෙම හිත හිතා ඉන්න අතරේ මට දැනුනා ආයෙමත් කවුදෝ මාව ඇදලා ගන්නවා වගේ. ඒ බලය ගොඩක් ලොකුයි. ඒ වගේම මට දැනුනා මාව ඇදිලා යන්නේ අර ඇදේ නිදන් ඉන්න මගෙම ඇගට නේද කියලා.

ඉතින් මම ඉඩ දුන්නා . ඔව් මාව ඇදිලා ගියා මං ලගට මට දැනුනේ පුලුන් අතුරපු ඇදක් උඩ මාව පාවෙනව වගේ හැගීමක් . හැමදේම සුදු පාටයි. ලොකූ එලියක් මගේ ඇස් ලග නැවතිලා. මට බෑ මගේ ඇස් අරින්න.

ආහ්.. කොහොමද මම මගේ ඇස් අරින්නේ.. මම ගොඩක් උත්සහ කලා මගේ අත හොලවන්න ඒත් මට මගේ අතේ ඇගිල්ලක් විතරක් ලාවට වගේ හොලවගන්න පුලුවන් උනා.

" ඕහ් ඩොක්ටර් පේශන්ට්ගෙ හාට් බීට් එක සාමාන්‍ය වීගෙනයි එන්නේ. එයා එයාගෙ ඇගිලි හොලවනවා."

ඒත් එක්කම මට ඇහුනා කාගෙදෝ කටහඩක්. ඒත් මට තාමත් මගේ ඇස් ඇරලා බලන්න බෑ. මම තවමත් උත්සහ කරනවා ඒකට.

" අනේ ටේ.. එයා ඉක්මනටම මං ගාවට එයි නේද...?"

ජැස්මින්....? ඔව් ඒ ජැස්මින්.. එයත් ඉන්නෙ මං ලගමයි. ඉතින් මම තවත් උත්සහ කලා මගේ ඇස් අරින්න. ඉතින් අන්තිමට.... ඔව් මට පුලුවන් උනා බොහෝම අමාරුවෙන් ඇස් කඩාගෙන යන ඒ එලිය මැද්දෙන් මගේ ඇස් දෙක ලාවට වගේ ඇරගන්න.

"එයා... එයා ඇස් ඇරියා...."

ඔව් මම හිමින් ඇස් ඇරලා ඉස්සරහ බැලුවා.

⚓⚓⚓