white jasmine 🌼🍂 jikook [ short story] completed

16🌼

"ජිමින් මෙන්න ඔයාගෙ සැලරි එක. මේ මාසෙ ඔයා ගොඩක් වැඩ කලා. ගොඩක් හොදයි ඔයා."

කැෆේ එකේ සජන්නිම් එහෙම කියලා මගේ අතට මගේ මහන්සිය පුරවපු එන්ලොප් එක දෙනකොට මට දැනුනු සතුට මෙච්චරයි කියලා කියන්න බැරි තරම්. මේ සල්ලි මගේ කූ වෙනුවෙන්මයි. මගේ ඇස් වලට කඳුලක් උනනවා මට දැනුනත් කොහොමහරි ඒ කඳුල ඇස් අස්සෙම හිරකරගෙන හිටියා මම.

"කුමාවෝ සජන්නිම්. මමත් හිතනවා මම මගේ උපරිමෙන්ම කලා කියලා."

සජන්නිම්ට බව් කරලා මම එහෙම කියනකොට මගේ ඔලුවට හිනාවෙලාම පුංචි තට්ටුවක් දාපු සජන්නිම් එතනින් යන්න ගියා.

'ජන්කුකී..දැක්කද . මම ඔයා වෙනුවෙන් මගේ උපරිමෙන්ම මහන්සි වෙනවා. ඉතින් ප්ලීස්... මම ගාවට ආපහු එන්න.'

වෙනදට මායි මගේ කුකියි පැය ගනන් ඉදගෙන කොෆී බොන ඒ පුංචි මේසය දිහ බලාගෙන මම හිතුවා. ඒ අතරේ මගේ ඇස් වලින් ගිලිහුනු ඒ කඳුලු බිංදුව මටත් හොරාම මගේ කම්මුල් සිපගන්නවා මට දැනුනා. ඉක්මනටම මගේ ඒප්‍රන් එකෙන් මූන පිහාගත්ත මම කැශියර් එක ලගට දූවලා ගියා.

"සෝහා මම යනවා . අදත් පරක්කු උනොත් සාන්නිම් මගේ ඔලුව කයි."

ඒප්‍රන් එක සෝහාගෙ අතට දුන්නු මම ඉක්මනටම එතනින් දූවලා ආවේ එතන හිටියොත් සජන්නිම්ට කලින් සෝහා මගේ ඔලුව කන බව මම දන්න නිසා.

"ජිමිනී.. ඔයා ඔච්චර මහන්සි වෙන්න එපා.ඔයා ඉක්මනටම ලෙඩ වෙයි. දවල්ට කෑවෙත් නෑ නේද ඔයා.?"

ඔව් මට ඇහුනා සෝහා තරහින් කෑ ගහන සද්දේ. ඒත් මොනවා කරන්නද සෝහා මගේ කුකී අර විදිහට ඇදක් උඩ ඉද්දි ඔහේ බලන් ඉන්න බෑ මට.

"ආහ්.. ඒකට කමක් නෑ සෝහා. මට බඩගිනි නෑ. ඔයා දන්නවනේ මේ ජිමිනී කොච්චර ස්ට්‍රෝන්ග්ද කියලා."

සෝහට එහෙම කියපු මම ඉක්මනටම කැෆේ එකෙන් එලියට ඇවිත් හැමදාම වගේ මම ඊලගට යන තැනට දිව්වා. කලින් සැරේ වගේ පරක්කුවෙලා ගිහින් මගේ සැලරි එකෙන් බාගයක් කපාගන්න ඕනිකමක් මට නොතිබ්බ නිසා කකුල් දෙකට පන දීලා පුලුවන් තරම් වේගෙන් මම දිව්වා.

⚓⚓⚓