පහුවදාත් උදේම නැගිටපු මම අතට අහු උනු ඇඳුමත් දාගෙන පරක්කු නොවී ඉක්මනටම දුවලා ගියේ මම වැඩ කරන තැනට. ඒක කැෆේ එකක්. උදේ හතේ ඉදල රෑ හත වෙනක්න්ම මම එතන වැඩ. එතන සජන්නිම් මට හොදට ගෙවන නිසාමයි මම එතන තෝරගත්තේ.
ඒ ඇරත් මට වෙන තැනක් හොයාගන්නවා කියන එක පිස්සු හැදෙන වැඩක්. එතන හරිම පහසුයි. මට යාලුවෙකුත් ඉන්න නිසාම මම එතන වැඩ කරන්න ගොඩක් ආසයි.
" ගුඩ්මෝනින් ජිමිනී.."
මම කැෆේ එක ඇතුලට යනකොටම ටේබල්ස් ටික පිහ පිහා හිටපු සෝහා එහෙම කිව්වහම මමත් ඔලුව නවලම සෝහාට සුබ පැතුවා.
" ගුඩ්මෝනින් සෝහා.. තාම ඔය වැඩ ටික ඉවර නැද්ද.."
"ඉවරයි ජිමිනී... ඔයාට පුලුවන් ශොප් එක ඕපන් කරන්න. දැන් සේරම හරි.."
එහෙම කියපු එයා එයාගෙ ඇද වෙලා තිබුනු ඒප්රන් එකත් හදාගෙන කැශියර් එක ගාවට ගියාම මම කැෆේ එකේ දොරේ ගහලා තිබ්බ බෝඩ් එක අනිප්පැත්ත හරවලා ඇතුලට ආවා.
හිතුවා වගේම අද ගොඩාක් වැඩ වැඩි දවසක්. ශොප් එකේ ටේබල්ස් ඔක්කොම වගේ පිරිලා යනකොට මටයි සෝහටයි වැඩ ගොඩ ගැහුනා. ඒත් එක තැනක් හිස්.. ඔව්.. එතන හැමදාමත් හිස්.
කැෆේ එකේ කොනේම වගේ තිබුනු ඒ ටේබල් එක මගෙයි ජන්කුක්ගෙයි ආසම තැන. වැඩිය කට්ටිය එතනට නොගියත් ජන්කුක් මාත් එක්ක කැෆේ එකට එන හැමදවසකම දූවලා ගිහින් ඉදගන්නේ එතන. එතනට පාර හොදට පේනවා. ඒකට ජන්කුක් ගොඩාක් ආසා කලා.
ඉස්සර ඉදලම එයා මට කොච්චර කිව්වත් ' ජිමිනී ඔයා වැඩ කරන්න ඕනි වෙන්නේ නෑ ' කියලා එහෙම කරන්නෙ කොහොමද. ජන්කුක් ගොඩක් මහන්සි වෙනවා අපි දෙන්නම වෙනුවෙන්. ඉතින් මමත් එයාට උදව් කරන්න ඕනි නේද.
එයාගෙ කීම තබ සතේකට ගනන් නොගෙන මම හැමදාමත් මෙතන වැඩට ආවා. ඔව් මට මතකයි උදේම නැගිටලා එයාටත් කලින් මම ලෑස්ති වෙනකොට දෙහි ගෙඩියක් අමුවෙන් මිරිකලා කට අස්සට දැම්මා වගේ බෙරිවෙන එයාගෙ මූන.
" කියුට්..."
ඒ මූන දිහා හැමදාමත් මම බලන් එහෙම කිව්වහම ඇද උඩින් පැනලා ඇවිත් මට පිස්සු හැදෙනකන් මාව කුචි කවන හැටිත් මට හොදටම මතකයි.
"ජිමිනී වෙලාව හරි.. දැන් යමු කන්න."
හීන ලෝකෙක අතරමන් වෙලා හිටපු මම සෝහාගෙ කටහඩත් එක්ක මේ ලෝකෙට ආවා.
" හරි සෝහා ඔයා යන්න . මම එන්නම්.."
සෝහාට උත්තර දුන්නු මම ඒප්රන් එක ගලවලා දාලා කැෆේ එකේ අපේ පුංචි රූම් එක ඇතුලට ගියා.
"ජිමිනී අදවත් කෑම කාපන් බම්.. උබ කොච්චර මහන්සි වෙනවද ආ... කාපන්කෝ.."
සෝහා කොච්චර කෑ ගැහුවත් මම නෙවෙයි ඇහැක් ඇරලා එයා දිහා බැලුවේ. ඉක්මනටම මගේ ඇදුම මාරු කරගත්ත මම කැෆේ එකේ පිටිපස්සෙ දොරෙන් එලියට ගියේ සෝහට ඇහැකුත් ගහලා.
"මම ඉක්ම්නටම එනවා සෝහා.."
සෝහට එහෙම කියපු මම විදුලි වේගෙන් දුවන් ගියේ කැෆේ එකට එහාපැත්තෙන් තිබුනු ගෙදරට. ඔව් මට ලැබෙන ඒ විවේක වෙලාවෙදි ඒ ගෙදර ඉන්න පුංචි කොල්ලට ගනන් කියලා දෙන මම වෙන් කරලා තිබ්බෙ එයාල මට ඒකට හොද මුදලක් ගෙවන නිසා.
මට සල්ලි ඕනේ . ගොඩාක් ඕනේ.. එහෙම නැතුව කොහොමද මම මගේ කුකීව සනීප කරගන්නේ. මගේ ඔලුවේ වැඩ කරපු එකම දේ ඒකම විතරයි.
'මගේ කුකීව ඉක්මනටම සනීප කරගන්න ඕනි...'
⚓⚓⚓
BINABASA MO ANG
white jasmine 🌼🍂 jikook [ short story] completed
Short Story"ජිමින්..... ජිමින්..." මම සිය සැරේකට වඩා එයාට කතා කරන්න ඇති. ඒත් එයා මාත් එක්ක එක වචනයක්වත් කතා නොකරන්නෙ ඇයි කියලා මට හිතාගන්න බෑ. කාලය ගතවෙලා ගිහින්. ඔව් ගොඩාක් කාලය ගතවෙලා. ඒත්... ඇයි තාමත් එයා මෙහෙම. කොච්චර සමාව ඉල්ලුවත් නොදෙන තරමට ලොකු වැරැද්...