white jasmine 🌼🍂 jikook [ short story] completed

14🌼

ඊලග හෝල්ට් එකෙන් බැහැපු අපි හිමින් සැරේ ඇවිදන් ගියේ මගේ ජන්කුක් ඉන්න තැනට. ඔව් ඒ හොස්පිට්ල් එකට. තට්ටු ගානක් උඩට තියෙන ගොඩනැගිල්ලේ ඔයා නිදාගෙන ඉන්න රූම් එකම මම ආවා ටේහියුන් එක්ක.

'කුකී..හ්'

ඔයා ඉන්නවා සුදුපාටින් සරසපු ඇදක් උඩ නිදාගෙන මැශින් ගොඩක් අස්සේ හිරවෙලා. ඔයාව මෙහෙම දකින්න තරම් මගේ ඇස් පව් කලේ ඇයි කියන්න මට තේරුනේ නෑ.

ඉතින් වෙනදා වගේම ඔයාගෙ ලග වාඩිවෙලා දවස ගෙව්ව මම අන්තිමට නැගිට්ටේ ඔයාගෙ නලලින් හාදුවකුත් තියලා.

"අපි යමු ටේ.."

එයාගෙ නිවාඩු දවසත් කැපකරලා මගේ කුකීව බලන්න මගේ තනියට ආපු ටේවත් එක්කගෙන මම ආයෙමත් හොස්පිට්ල් එකෙන් එලියට ආවේ ඔයාගෙ මතක අතර ජීවත් වෙන අසූහත්වෙනි දවස්සෙත් අවසානයේ බලාපොරොත්තු කඩකරගෙන.

ටේ මාව මගේ ගෙදර ලගට එනකම්ම එක්කන් ඇවිත් යන්න ගියා. එයාගෙ කාර් එකේ අපි දෙන්නටම ගොඩක් ලේසියෙන් මේ ගමන යන්න පුලුවන් උනත් මට ඕනි උනා එයා එක්ක ඇවිද්දා වගේම එයාව බලන්න බස් එකේම යන්න. ඉතින් මගේ තනියට කියලා ටේහියුනුත් මාත් එක්ක හැම සතියෙම එයාව බලන්න යන්න මාත් එක්ක ආවා.

දොරත් ලොක් කරලා ගේ ඇතුලට ආපු මම ලයිට්ස්වත් ඔන් කරන්න කිසිඋනන්දුවක් නොදැක්කුවේ ගෙදර එලිය උනා කියලා මට ඇති වැඩක් නැති නිසා. එහෙම්මම මගේ කාමරේට ගියපු මම වොශ් රූන් එක අස්සට රිංගලා මට ඇති කියලා හිතෙනකම්ම ශ්වර් එක යටට වෙලා ඉදලා එලියට ඇවිත් ජන්කුක්ගේ ලොකූම ලොකූ හූඩි එකක් ඇතුලට බැස්සා.

ඊටපස්සේ කිචන් එකට ගියපු මම බඩගිනි නොවුනත් කම්මැලිමට මොනවාහරි හදාගෙන කනවා කියලා හිතාගත්තා. කබඩ් එක අස්සේ තිබිලා එලියට ගත්ත රාමේන් පැකට් එක කඩලා ගෑස්ලිප උඩ තිබුනු උනු වතුර දාපු භාජනේට දාපු මම ඒක ඉදෙනකන් බලාගෙන හිටියා.

අන්තිමට ගෑස් එක ඕෆ් කරලා වීදුරු බෝල් එකක් අතට ගත්තේ රාමේන් ටික ඒකට දාගන්න කියලා. ඒත් තව තප්පරයක් ගතවෙන්න ඇති මගේ අතින් ලිස්සලා ගියපු ඒ වීදුරු භාජනේ එකපාරම බිමට වැටිලා ලොකූ සද්දයක් එක්ක කෑලි කෑලි වලට කුඩුවෙලා ගියා.

ඒත් එක්කම මට කෑ ගැහුනේ ඒ දවස මතකයට ආපු නිසා. ඔව්..ඔයා එදා කෑලි කෑලි වලට කුඩුවෙලා සීසීකඩ විසිවෙලා තිබුනු වීදුරුකටු ගොඩක් මැද්දේ ලේ පෙරාගෙන වැටිලා හිටපු හැටි ආයෙමත් මගේ ඇස් ඉස්සරහා මැවෙන්න ගත්තා. ඒකයි හේතුව වීදුරු වලට මම එච්චරම වයිර කරන්න.

එදා ඔයාව ඒ බිල්ඩින් එකේ වීදුරු බිත්තිය කඩාගෙන පහලට වැටුනේ නැත්තන්.....

ඒ අඳුරු දවස ආයෙ ආයෙත් මගේ ඔලුව පුරාම දෝන්කාර දිදී පේන්න ගද්දි මම මගේ ඔලුවත් අල්ලගෙන පහලට නැවුනේ ඔයාගෙ නමින් කෑ ගහගෙන.

මට ඔයාව ඕනෙ ජන්කූක්.. මට පාලුයි... මට බයයි.... මම එහෙම හිත හිතාම මගේ කන් දෙක අත් වලින් වහගෙන බිම වාඩි උනේ ඇස් වලින් කඳුලු එලියට ඇවිත් ඒව කම්මුල් දිගේම ගලාගෙන යද්දි.

එයා හිටියා නම් මගේ ඔලුව අතගාවී.. අඩන්න එපා මගේ ඒන්ජල් බය වෙන්න එපා කුකී ඉන්නවනේ කියලා කියාවි. ඒත් අද.. එහෙම කියන්න එයා මෙතන නෑනේ. කුකීව මතක් කරගෙන මගේම ඔලුව උඩට ගියපු මගේ අත ආයෙමත් ලගට ගත්ත මම ඉක්මනටම එතනින් නැගිටලා මගේ කාමරේට දූවලා ගියා.

මට බෑ තවත් මෙහෙම ජීවත් වෙන ජන්කූක්... මගේ හිත ආයෙ ආයෙත් කියද්දි ඇද උඩට නැග්ග මම ජන්කුක්ගේ සුවදින් නෑවුනු ඒ කොට්ටය බදාගෙන ඇතිවෙනකන්ම ඇඩුවා.

⚓⚓⚓