18 : dependent

786 103 86
                                    

The one thing I know is
I'm scared to love again.

•••••

မနက်‌လေးနာရီအချိန် ကောင်းကင်ယံတွင် လမင်းသည် အကွေးအဝိုင်းလေးသဖွယ် ခန့်ထည်နေခဲ့သည်။ လရိပ်သည် ဂျောင်ဂု၏မျက်နှာလေးပေါ်သို့ မြရွှန်းရောင်ဖြာကာ ဖြူလွင်အေးမြစွာ ကျရောက်လာပါ၏။ ဂျောင်ဂုသည် ကောင်းကင်ထက်က လခြမ်း‌ကွေးလေးကို မော်ကြည့်လိုက်သည်။

ဆောင်းဦးအရုဏ်တက်မနက်ခင်း၏လေသည် အေးစက်စက်ဖြင့် ခြောက်သွေ့မှုခံစားချက်ကို ပေးပါသည်။ ဒီညတွင် နိုးတစ်ဝက်အိပ်တစ်ဝက်ဖြစ်နေခဲ့သော ဂျောင်ဂုသည် အိပ်ပျော်ပါရန် စိတ်ကို အတင်းမတိုက်တွန်းချင်တော့ပဲ အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

အိမ်ရှေ့မှာ ထိုင်နေလျက် ပိတ်ထားသော ခြံတံခါးကို ကြည့်နေရသည်က သူ့စိတ်တွေကို ပိတ်လှောင်ထားသလိုဖြစ်နေပါ၏။ ထို့ကြောင့် ဂျောင်ဂုသည် ခြံတံခါးကို ဖွင့်ပြီး အပြင်ထွက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

လမ်းသွယ်လေးသည် မှောင်မနေပါပေ။ ရပ်ကွက်ကောင်းကျိုး စုပေါင်းအားဖြင့် လမ်းတိုင်းလမ်းတိုင်းတွင် လမ်းမီးအပြည့်အစုံ တပ်ဆင်ထားသောကြောင့် အဝေးမှအရာရာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နိုင်သည်အထိ လင်းထိန်နေပါသေးသည်။

ခြံအပြင်ကို ရောက်ကာမှ လမ်းပဲလျှောက်ရမည်လား ၊ ရပ်ပဲရပ်နေရမည်လား ၊ ဒီအချိန်ကြီး ရပ်ကွက်ထဲ တစ်ပတ်ပတ်ပြေးလိုက်ရမည်လား ဂျောင်ဂု မဆုံးဖြတ်နိုင်ဘဲရှိသည်။ အိပ်မပျော်၍သာ ထွက်လာခြင်းဖြစ်သောကြောင့် တစ်ခုခုလုပ်ဖို့အတွက်လည်း စိတ်အားထက်သန်နေခြင်းမရှိပါလေ။ စိတ်ကိုလွှတ်ထားသည့်ဟန်ဖြင့် တွေးရင်းသာ တစ်နေရာရာကို ငေးနေချင်ပါတော့သည်။

အဝေးမှ ပင်လယ်လှိုင်းသံ သဲ့သဲ့ရိပ်ရိပ်နှင့်အတူ အနီးအနားရှိ ဆောင်းဦးပုရစ်တို့၏ ပီပီသသအော်သံသည် လိုက်ဖက်နေလှကာ သံစုံတီးဝိုင်းအတွက် မနက်ခင်းတေးသွားတစ်ခုကို တီးခတ်နေသကဲ့သို့ပင်။ အေးအေးနွေ့နွေ့နှင့် လွမ်းတငွေ့ငွေ့ဝေရသကဲ့သို့ ဂျောင်ဂုရဲ့မျက်နှာတွင် ဆွေးရိပ်များ ထင်ဟပ်လာခဲ့ပါသည်။

A Poem Titled Us [ Completed ]Where stories live. Discover now