"မျဖစ္နိုင္တာေတြ....။ငါ့အတြက္လည္း နည္းနည္းပါးပါးေလးထည့္တြက္ေပးစမ္းပါဦးလား။"
ကုတင္ေပၚတြင္ထိုင္ကာ အက်ႌလဲရန္ ရွပ္အက်ႌၾကယ္သီးတို႔ကိုျဖဳတ္နေသာေနာက္ထပ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အား မေက်မနပ္မ်က္နွာေဘးနဲ႔ၾကည့္ေနေသာ ထယ္ေယာင္း။
"မင္းအတြက္ စဥ္းစားေပးလို႔ဒီလိုလုပ္တာလို႔ ေျပာထားၿပီးသားကိုကြာ..."
"မယံုဘူး!!"
မ်က္ရည္ေတြရစ္ဝိုင္းေနၿပီျဖစ္ေသာထယ္ေယာင္း။ကုတင္ေပၚက အက်ႌခြၽတ္နဲ႔ေကာင္ေလးကေတာ့ လက္ကိုေနာက္ျပန္ေထာက္လိုက္ၿပီး ၾကမ္းေပၚတြင္စာအုပ္ေတြၾကားထိုင္ကာ ငိုခ်င္ေနေသာ ထယ္ေယာင္းအားစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
"အခု ဘာျဖစ္ေနတာလဲကြာ။စာကိုသာ ေသေသခ်ာခ်ာက်က္စမ္းပါ...ေနာ္။အင္း...ၿပီးေတာ့ ဒါေတြအကုန္လံုးကအခ်ိန္အခိုက္အတန္႔ေလးပဲေလ။အားလံုးၿပီးသြားတာနဲ႔ နွစ္ေယာက္အတူတူေနနိုင္ေတာ့မွာကို ကေလးလဲမဟုတ္ဘဲေျပာေနရတယ္။"
"မက်က္ဘူး ဒီစာေမးပြဲက်စမ္းပါေစ။"
"ဂြၽန္ထယ္ေယာင္း!!!"
"ငါ့နာမည္က ကင္မ္ထယ္ေယာင္း။ဂြၽန္ထယ္ေယာင္းမဟုတ္ဘူး လို႔!!!!...ဟင့္ ဟင့္"
သူ႔ကိုျပန္ခံေျပာရင္း လက္ထဲကစာအုပ္နဲ႔ပစ္ေပါက္ေနေသးတာ။လက္ျပတ္အက်ႌအျဖဴ ေလးနဲ႔ ေဘာင္းဘီတိုအနီအပြေလးကိုဝတ္ထားၿပီး ငိုေနေသာထယ္ေယာင္းက တစ္ကယ္ကိုခ်စ္စရာအတိ။
"ဘာထယ္ေယာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ အခုေတာ့အဲ့စာအုပ္ေတြကိုျပန္ေကာက္လိုက္ပါေနာ္...။ဟက္ တစ္ကယ္ပါပဲကြာ ကေလးထက္ကိုဆိုးေနတာပဲ။hmm....?"
ကုတင္ေပၚက အက်ႌကြၽတ္နဲ႔လူအား ထယ္ေယာင္းလက္ခလယ္ေထာင္ျပလိုက္သည္။
"ဒီကိုလာပါဦး ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕အသည္းအသက္ကေလးေရ..."
"Fxxk!!"
အားရပါးရဆဲေရးတိုင္းထြာလာေသာ ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂုသေဘာက်စြာ အသံထြက္သည္အထိရယ္လိုက္သည္။
"တစ္ေနကုန္ camera man စိတ္ၾကဳိက္ pose ေပးရတာအရမ္းပင္ပန္းတာပဲကြာ။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ခ်စ္ရသူေလးက အနားကိုလာၿပီးအေမာေျပေဆးေလးလည္းမေကြၽးေတာ့ အား....ကြၽတ္ ကြၽတ္ ကြၽတ္ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုေရ မင္းကတစ္ကယ္သနားစရာပဲကြာ။ဟူး...."
![Without You [completed]](https://img.wattpad.com/cover/326032854-64-k229928.jpg)