"ဟုတ္ပါၿပီ ေဂ်ာင္ဂုတို႔နွစ္ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္။တစ္ခုခုလိုတာရွိရင္ အေဒၚႀကီးကိုေခၚလိုက္ေလ။မ,လည္းနားေတာ့မွာဆိုေတာ့ ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္ေအးေအးေဆးေဆးစားၾကေပါ့။"
"မ,မနက္ျဖန္ shooting ရွိတယ္မလား။"
ေဂ်ာင္ဂုမွာ သူမshootingရွိပါေစဟုသာဆုေတာင္းေနရသည္။ဒါမွမနက္ျဖန္ သူနဲ႔ထယ္ေယာင္းသြားရတာအဆင္ေျပမွာ။
"အင္း ညေနပိုင္းေလာက္မွ agency တစ္ခုကိုခဏသြားမလို႔ေလ။ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕"
"အာ...ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး မ,ရဲ႕။ဒီအတိုင္းေမးလိုက္တာပါ။"
"ကဲ ထမင္းစားၾကေတာ့ ေနာက္က်ေနၿပီ။ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ့ မ,စိတ္ဆိုးမွာေနာ္ ေဂ်ာင္ဂု။က်န္းမာေရးကရွိေသးတာမို႔ အခ်ိန္မွန္စားရမယ္ေလ။"
သူမကစိတ္ပူသလိုေျပာလာေသာေၾကာင့္ အားနာသလိုရွိမိသား။ထယ္ေယာင္းေလးကလည္း ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကအနားကေနထြက္သြားလည္းမသိ။
သို႔ေပမယ့္ သူမစကားကို အလိုက္အထိုက္ေလးျပန္ေျပာဖို႔ေတာ့သူေတြးလိုက္သည္။
ေဂ်ာင္ဂု လက္ဆစ္ကေလးေတြကို တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ခ်ိဳးရင္း သူမအနားသြားထိုင္ကာ သူမရဲ႕လက္ေတြကိုအရင္ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။သူ႔လုပ္ရပ္က အင္မတန္ကိုမွ မတရားသလိုျဖစ္ေနၿပီလား။အတူေနထားလို႔ အားနည္းေနတဲ့ကေလးကိုမေခ်ာ့နိုင္ဘဲ သူမအျမင္ၾကည္ေအာင္ ေနျပရသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ မ,ရယ္။ကြၽန္ေတာ္ဒီေန႔နည္းနည္းပင္ပန္းသြားလို႔ပါ။ေနာက္ေန႔ေတြက်ရင္ မ,နဲ႔အတူတူထမင္းလက္စံုစားမယ္ေလ။မနက္ကေရာ အခုေရာ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္တာမို႔ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္~"
အသံကိုအတတ္နိုင္ဆံုး ႏူးညံ့စြာေျပာရၿပီး သူမရဲ႕ပုခံုးေတြကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။သူမက တစ္ျခားပုရိသေတြအတြက္ မက္ေမာခ်င္စရာ ေအးခ်မ္းလြန္းတဲ့ပံုစံေလးေပမယ့္ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘာခံစားခ်က္မွကိန္းေအာင္းမေန။
"မ,စိတ္မဆိုးပါဘူး။အမွန္ေတာ့ မ,ကထမင္းလက္စံုစားၾကရင္း စကားေတြေျပာၾကမယ္လို႔ေတြးထားတာ။ေဂ်ာင္ဂုက မလာေတာ့ မ,စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရုံေလးပါ။"
![Without You [completed]](https://img.wattpad.com/cover/326032854-64-k229928.jpg)