Ağır Abi

5. Bölüm

Kitap devam etsin mi canlar 💙 🤭

Buğra yerinde duramıyordu. Çok heyacanlıydı. Abisi dün aksam verdiği sözü tutacaktı. Etekle nasıl duracaktı acaba abisi. Yerinde zıplayıp abisini bekliyordu.

"Ya abi hadisene" huysuz sesiyle bağırdı lavaboya doğru. Çıkmak bilmiyordu ki abisi.

Cihangir ise eteği giymiş aynada bakıyordu. Yüzünü buruşturup ofladı.

"Lan bu etek bende nasıl duruyor, buğrada nasıl duruyor." kıllı kaslı bacaklarını baktı. Dışarıda mızmızlanan kardeşine göz devirdi.

Kapıyı açıp dışarı çıktıı. Mahalleli kendisini böyle görse kesin idam ederlerdi. Adı vardı mahallede yani.

"Abiii. Hehhehhe çok güzel olmuş ama" ellerini çırpıp zıpladı tavşan.

"He he ne demezsin ama" fısıldadı cihangir.

"Abiş dönsene etrafında" gözlerini kaçıncı kez devirmişti kim bilir.

Etrafında bir tur döndü cihangir. Tavşan mutlu gözlerle bakıyordu abisine.

"Gel bakalım." kucağına aldı kardeşini. Birlikte koltuğa oturdular. Tavşan yan olarak oturuyordu.

Cihangir ince bele eline sarmış,şaşkın gözlerle ona bakan tavşanın yanağını sıkmıştı. Kıpkırmızı olan yanaklar çok tatlı gelmişti gözüne.

"Tavşan bu aramızda tamam mı." göz kırpıp burnunu sıktı.

"Hım hım temam abi. Aramızda" gülümseyerek baktı abisine. Onunla böyle ilgilenmesini çok sevmişti.

"Anlaştık o zaman" kafasını salladı. O sırada telefon çaldı. Tavşanın telefonuydu. Hemen kucaktan kalkıp telefonunu aldı. Baktığında 32 diş sırıttı. Batu aramıştı.

"Batuşummmmmmm" gülerek bağırmıştı.

Cihangir kullandığı sahiplik eki'ne şaşırdı. Sonra kaşlarını çattı. Şuna tavşanı onunla ilgilenmiyordu. Cihangir asla paylaşımcı olmamıştı. Arkadaşlarını, ailesini, tüm sevdiği insanları paylaşmazdı. Babasının evlenmesini bile zor kabul etmişti. Ama iyi ki etmişti. Bıcır bıcır konuşan, tatlı bir kardeşi (!) olmuştu.

"Ama ben seni çokkk özledim" Dudaklarını büzüp sallandı yerinde.

"Gel ama olur mu.? Seninle uyumayı özledim" ağlamaklı sesiyle abisinin kucağına oturdu. Cihangirin eli hemen beline almıştı. Ayaklarını sallamaya başladı.

"Hii tamam. Lila olsun ama tamam mı batuşum" Heyacanla gözlerini kırpıştırdı.

Sonra kapattı telini. Abisine baktığında çatık kaşlarını fark etti. Hemen oraya elini koyup düzeltti.

"Sen neden kızdın ki abi" üzgün sesi ile kendini toparladı. Demişti yaa. Paylaşımcı asla olmamıştı.

"Beni ihmal ettin sen" o da yalancılıktan Dudaklarını büzdü.

"Hii özür dilerim abi. Ben batuşumu özledim de" yanaklarını sıktı cihangir.

"Tamam özür dileme güzelim" Buğranın kalbi söylediği söz ile kalbi hızlı hızlı attı. Titrek bir nefes aldı.

"Ne oldu Buğra. Kıpkırmızı oldun sen" başını eğdi. Utanmıştı.

"Y-yok bir şey abi" hemen ayağa kalktı. Ve koşarak çıktı odadan. Elini kalbine getirerek kalbinin hızına baktı.

"Ben hasta mı oluyorum acaba yaa." koşup annesinin yanına gitti. Kapıyı çalıp kucağına atladı. Annesi şaşkınca baktı çoçuğuna.

"Anne ben hasta oldum. Baksana. Hii anne daha hızlı atıyor." gözlerini şaşkınlıkla açtı.

"Bir şeyin yok annem. Sadece hızlı atmış ama neden böyle olduğunu söyler misin bana hımm"

Buğra her şeyi anlatti.

"Abinin kucağında mı böyle oldu güzelim" onda da duymuş olduğu söz ile kıpırdadı.

"Anne abimde böyle dedi. Ben güzel miyim?" annesi şok ile gözlerini açtı.

Farkına vardığı duygular ile kasıldı. Bunun önüne geçmeliydi. Düşünüp öyle adım atacaktı.

Cevabını alamayan Buğra nızmızlanıp annesinin koynunda uykuya daldı.

Hiçbir şeyin farkına varmayan Buğra ve her şeyin farkına varan bir anneyi bu evde neler bekliyordu..