*Car pov*
-Caroline - krzyknął tata - chodź, mecz się zaczyna !
Zbiegłam szybko na dół i wskoczyłam na kanapę.
To może ja się najpierw przedstawie.Nazywam się Caroline Dantas i mam 16 lat.Mieszkam w Brazylii.Niestety jestem jedynaczką.Zawsze chciałam mieć starszego brata.Uwielbiam piłkę nożną i mogłabym z nim wtedy trochę pograć, bo na koleżanki to nie mam co liczyć.Po śmierci mamy,przy moim porodzie,wychował mnie tata więc to nie dziwne, że interesuje się tym sportem.Tym bardziej,że jest on wielkim fanem nożnej.No, ale wróćmy do meczu.
Dzisiaj gra Santos FC i Chelsea Londyn.
-Podobno jakiś nowy zawodnik dołączył do pierwszego składu Santosu - powiedział tata podgłaśniając trochę telewizor - jakiś gówniarz mniej więcej w twoim wieku.
Zaśmiałam się pod nosem po czym spojrzałam na ekran. Moim oczom ukazali się wchodzący na murawę zawodnicy Santosu.
-13,6,18,12 - wymieniam po cichu numery zawodników, którzy dumny krokiem wychodzą z ciemnego korytarza - 3,8,11... - przerwałam gwałtownie z powodu wielkiego zaskoczenia. Przez głowę przemknęła mi tylko jedna myśl: "przecież ja go znam"...
*Neymar pov*
Stoję przed schodami. Schodami na stadion pełen ludzi, którzy liczą na wygraną.Mój pierwszy mecz dla Santosu.Co jeśli coś spieprze, źle podam, nie tej osobie, pod złym kątem?Zbiera mi się na wymioty. Nagle widzę,że chłopacy przede mną zaczynają wbiegać po schodach do góry, na murawę.
-13,6,18,12 - wymieniam w myślach numery kolegów z drużyny biegnących przede mną - 3,8,i ja...numer 11. Dziewiętnastoletni Brazylijczyk z irokezem na głowie i zajebistymi marzeniami w niej.Stojący przed milionami ludzi właśnie spełniający jedno z tych marzeń. Na to czekałem, a jednocześnie nie wierzyłem,że mogę tu stać.Ja.Neymar Jr.W biełej koszulce dumny ze swojego klubu.Czas się ustawić.Słyszę gwizdek.No to jedziemy...
To dopiero 1 rodział, ale mam nadzieję że się spodoba i będzicie czytali :) Postaram się dodawać systematycznie ale to też zależy od mojego czasu ;)
