AĞLAYAN AĞAÇ

7.Bölüm

Ne kadar o halde kaldılar bilmiyordu.Ya da ilk defa yaşadığı bu anları nasıl kaldırabildiğini, onca şeyi sanki hep içindeymiş gibi nasıl kabullenebildiği anlayamıyor.Değişiyordu Bianca.Sanki özgürleşen kanatları uçmasını sağlayacak kadar güçlenmeye başlamıştı.

Gevşeyen kollarıyla Harold'ı serbest bırakırken içinde barındırdığı her bir duygu ikiye bölünde.Söz verdiği gibi kalbi anlamdıramadığı birçok şeye ev sahipliği yapmaya başlamıştı sanki.Kocaman bir boşluk açıldı orada.Kocaman bir hüzün yığını.Tek hissedebildiği buydu belki karşısındaki çocuğun.Tek hatırlayabildiği duygu üzüntüden ibaret.Oysaki mutlulukta çok yakışırdı ona, tıpkı sahip olduğu o koca yığının yakıştığı gibi.

Ve o anda bir söz daha verdi Bianca.Asla diliyle mühürleyemeyeceği bir yemin etti. " Ben " dedi, bedenini ondan ayırırken ve sonra devamını getirdi " sana mutluluğu sığdırabildiğin bir anı hediye edeceğim.Yok dediğin kalbini bulup sana geri vereceğim.İçimden bir ses Harold.Bu sözü tutacağımı söylüyor.Varlığını asla bilmediğim bir duyguyu senin için yaşatabilecekken, benim için öldüreceğimi.

_ Bianca '' dedi Harold." Neden ağlıyorsun ?Kalbin benimle paylaşacağın için mi bu kadar üzgün ? Gözyaşın bu ormanı solduracak diye korkuyorum.

_ Senin ormanın bir ölüden farksız Harold.İçinde yaşatabileceği yüzlerce renkten habersiz.Tıpkı ruhunu kaybetmiş boş bir kabuk gibi.

_ Belki de '' diye karşılık verdi çocuk.Tıpkı benim gibi diyemedi.

Harold üzerinde hissettiği bakışlarla içindeki bu karmaşadan sıyrılırken gündüz yavaşça geceye hazırlıyordu gökyüzünü.Güneş ardında kızıla boyanmış izler bırakıyor.

~ ~ ~

Alex Bianca'nın uyuduğundan emin olduğunda tıpkı sözleştikleri gibi ormanın biraz içine doğru ilerledi.Ne söylemesi gerektiğinden emin değildi artık.Düne kadar öfkeyle bütünleşen hisleri şuanda onu bir çıkmaza sürüklüyor ve hep kötü bir son hazırlıyordu zihninde.

_Alex, sürüyle birkez daha konuşmanı istiyorum.Hatta bu ormandaki her canlıya ulaşacak kadar sesini duyurmanı.

Arkadaşının sabırsız çıkan sesiyle düşüncelerinden sıyrılarak ona yöneldi.

_Hepsini kontrolüm altında tutamam dostum.Bunu sende benim kadar iyi biliyorsun.Bugün olanın belki de onlarcası daha yaşanacak.Bianca'yı buradakilerden koruyamazsın.

_ Bu sebeple senden istiyorum Alex.Ben yapamayacak kadar güçsüz bir haldeyken, onu koruyacak senden başkası yok.

_ Ne zamana kadar saklayacaksın ? '' dedi genç adam kederle. " Öğreneceği bir an muhakkak gelecek "

_ Belki de sonsuza kadar dostum.Ya da benim sonuma kadar.Olabildiğince geç.

_ Nasıl istersen.

Konuşmaları burada kesilirken,Alex aldığı görevi yerine getirmek için kurt formunu alıp ormanın derinliklerinde kayboldu.Harold ise hala uyumakta olan genç kızın yanına geldiğinde,aynı dün gece yaptığı gibi yanmakta olan ateşi seyretti saatlerce.

~ ~ ~

Bianca gözlerini araladığında soğuktan kaskatı kesilmiş bedenini gevşetmeye çalıştı birkaç saniye.Dün gece yaktıkları ateş gerisinde sadece küllerini bırakmıştı.Bakışları etrafta gezindiğinde biraz ileride olan Harold ve Alex'i farkederek yattığı yerden doğruldu.Aklına gelen düşünceyle gözleri ışıldarken,aradığı sorunun cevabına yaklaşacak olmanın tatlı bir telaşı sarmıştı bedenini.

_ Bu ormanda ateş böcekleri de var mı ? Geceyi aydınlatacak kadar parlak bir yaratık ?

Alex arkadaşından önce söze girerek genç kızın sorusunu yanıtlarken, kuşkuyla kısılan gözleri üzerinde dolaştı bir süre.