🔖ANNEMİN DİYARI

🔖Annemin Diyarı: Tahlil

🔖Annemin Diyarı

🕯️Tahlil

📖📚

35.Bölüm

Benim okurlarım bölüm isterde ben atmaz mıyım? Tabi ki atarım❣️

"Bir dakika...Kadir sen nasıl görevli oldun? Bu ne demek?"

Hayır öyle bir şey yok dahi diyemiyordum. Sadece bunu neden nasıl yaparlar düşünüyordum. İslam nasıl haberdar olmaz? O her şeyi bilirdi ve her şeyde korur beni....nasıl bunu bilemedi? O hep bizim ailemizin kahramanı oldu şimdi nasıl?

"Ülkeye giriş çıkışlar öyle basit değil. Sizin yıldırım nikâhınız ve bir de üstüne onun bir devlet adamı olması göze battı. Ülkede oturum, dolandırıcılık ve sayısız işler için sahte evlilik var....sizi izlemek zorundaydık...Mesme İslam seni o sebeple buraya gönderdi. Raporlar dahilinde merkeze alınacak"

Ne? Me-merkez mi? Hapse mi girecek? İslam hapse mi girecek? Olamaz o benim yüzümden hapse mi girecek? Hayır! Hayır olamaz!

Beynim donmuştu. Kalbim yanmış kül oluyordu...Zihnimde dolanan kocaman bir zincir düşüncelerimin çıkmasına imkân dahi vermiyordu. Nefesim kesilmişti. Benim nefesim olan o şeyi benden almışlardı. İslam'ı benden aldılar! Bu dünyada arkamı dönebildiğim tek insanı benden aldılar! Olamaz!

Elimi göğsüme koyduğunda elime düşen damlarla ayağa kalktım. Duramam ben burada duramam. Benim Azerbaycan'a gitmem gerek. Ben burada duramam! Hayır olmaz olmaz!

"Mesme! Mesme dur!"

Sesler uğultulu hal alırken titreyen bedenimle daha fazla duramıyordum. Ayaklarımı hareket ettirdiğimde bir ceset gibiydim. Ruhu Azerbaycan da kalmış bir ceset gibiydim. Yapamaz İslam kendini feda edemez! Annem ve benim için yaptı....bunu yapamaz!

Kapıyı açıp kendimi dışarıya attığımda yüzlerindeki o ifadeyi gördüm. Nazan...İslam....İslam elimden kayıp gidiyor! Benim en sevdiğim oyuncağımı elimden alıyorlar!

"Nazan...Neşe bana bunun doğum günü sürprizi olduğunu söyleyin...İslam sana sürpriz yaptı diyin!"

Hâlâ şaka olmasını bekliyordum. O beni şaşırtmayı sever ve şimdide bir köşeden çıkıp gelecek. O beni yine şaşırtacak! İslam beni şaşırtacak!

"Mesme"

Nazan elimi tuttuğunda tuttuğum hıçkırıklarım kendini bırakmıştı. Ona sarılıp başımı omuzuna yasladım. Deliler gibi ağlıyordum. Nefessiz kalana kadar ağlıyor ve bir rüyaysa uyanmak istiyorum

İçim sızlıyor. Zaman, beni yavaş yavaş öldüren bir katil gibiydi. Canımı acıta acıta ilerliyor ama vazgeçmiyor. Allah'ım canım yanıyor! Allah'ım benim canım yanıyor! İslam benim yüzümden rezil olacak! O hapse girecek ve ben bir daha göremeyeceğim...ne annemin diyarını ne de annemin diyarındaki o adamı bir daha göreceğim.

"Nazan ben gitmeliyim. Ben...ben Azerbaycan'a gidiyorum. Onu öylece bırakamam"dediğim de ne yapacağımı dahi bilmiyordum. Tek isteğim gitmekti. Acilen gitmek ve o hapse girecek tek kişinin ben olduğumu söylemekti. Ellerini bırakıp gidecekken birden Kadir önüme geçti.

"Buna izin veremem...Mesme şu an o Ülkeye sadece kaçak yollarla girebilirsin...seninle merkeze gitmemiz gerekiyor"dedi.

Sen ne diyorsun be adam ne? İslam'ın orada hayatı kayıyor gerekirse yasak yollarla bile girmeye razıyım yeter ki yanında olayım. Şu an tek isteğim onun yanında olmak!