My Stepbrother/HyunLix

Utanç

Felix

Sabah boşluk hissi ile uyandım, yanıma baktığımda Hyunjin yoktu. Gitmiş olmalıydı, iyi ki gitmişti eğer annem gelirse açıklayamazdık.

Kalktım ellerimi ve yüzümü yıkayıp kahvaltı yapmak için aşağı inip mutfağa girdim. Sofrada annem, babam ve Hyunjin vardı annem ve Hyunjin'in arasından çalıtopu geçebilirdi öfke ile bakıyorlardı. Babam ise aynıydı neşeli duruyordu

"Günaydın."

"Günaydın oğlum geç kalktın bu gün?"

"Biraz yorgundum,ondan olmalı."

"Hasta mısın?"

"Hayır, iyiyim dediğim gibi sadece sınavlar yaklaşıyor yoruldum."

Annemin bakışları bana dönmüştü.

"Haklısın soru çözmekten başın kalkmıyor."

Laf sokmuştu işte. Ama babam anlamamıştı.

"Bir sorun mu var aranızda?"

Beni köşeye sıkıştıran bir soruydu ya ben annemden önce davranıp cevap verecektim ya da susup annemin herşeyi anlatmasını dinleyecektim.

"Hayı-"

"Evet var. Hemde büyük bir sorun var, belki sende duymak istersin?"

Sözümü kesip lafa atlaması asla yapmayacağı bir davranıştı ama söyledikleri ile cidden tüylerim diken diken olmuş ellerim titremeye başlamıştı.

"Ne demek bende duymak ister miyim? Ne oldu ki?"

"Ne olmadı ki bu iki oğlu-"

"Anne.."

Hyunjin'in seslenmesi ise annem ona bakmıştı.

"Haklısın neden ben söylüyorum ki? Siz anlatın bu yaptığınız sapıklığı."

Sapıklık mı? Cidden yapmadığımız şeyden dolayı sapık mı olmuştuk?

"Sana dünden beri öyle birşey yapmadığımızı o fotoğrafı gönderen hangi amcık ise saçma sapan bir poz yakalamış diyorum ama sen bunu anlamak istemiyorsun."

Hyunjin'in küfür etmesi ile annem tek kaşını kaldırmış babam ise Hyunjin'e dönmüştü.

Hyunjin biraz ağzı bozuk biriydi özellikle oyun oynarken fazlaca küfür ederdi annem ve babam buna alışmıştı ama şuan böyle bir yerde ağzını bozması babamı sinirlendirmişti.

"Öncelikle, Hyunjin ağzını topla karşında annen var ve siz 3'ünüz ne karıştırıyorsunuz çabuk söylüyorsunuz."

"Oğulları-"

"Baba."

Sonunda konuşabilmiştim.

"Baba sen bize inanır mısın bilmiyorum. Ama şunu baştan söylemek istiyorum biz birşey gerçekten yapmadık. Eğer inanmazsan anlarım.."

Derin bir nefes vermiştim.

"Ney yapmadınız onu anlamıyorum oğlum açıkça söyleyin kızmayacağım."

İçimdeki korku tırtılları beni kemiriyordu.

"Dü-.. dün Hyunjin ortadan kayıp olmuştu."

Bir nefes daha aldım ama aldığım nefesler bana asla yetmiyordu.

"Son-sonra bende onu aradım ve buldum basket sahasında basketbol oynuyordu.."

Bakışlarım Hyunjin'e döndüğünde sanki birşey yokmuş gibi yemek yiyordu. Cidden gamsız bir herifti.