My Stepbrother/HyunLix

Endişe

Hyunjin:

1 ay sonra..

Öldürdüğümüz bir duyguyu tekrar canlandırabilir miyiz?

Kime göre cevabı evet olan kime göre cevabı hayır olan bu sorunun gerçek cevabı ise hâlâ bilinmemekte belki ben bu sorunun gerçek cevabını bulabilirim.

Elime aldığım Stefan Zweig'ın kitabı olan Korku'yu okumak için yatağıma uzandım. Fakat asla odaklanamıyordum, derken odamın kapısı çaldı.

"Gel."

İçeri giren kişi annemdi.

"Oğlum?"

"Efendim anne."

"Kardeşinle dışarı çıkıyoruz evin ihtiyaçları için sende gel hadi."

Gözlerimi devirdim gerçekten hâlâ kardeşin diyordu ciddi olamazdı.

"İstemiyorum."

Annem şaşırmıştı sanırım ama bunu pek belli etmeden kafa sallayarak odamdan çıktı.

Kitabı okuyamıyacağımı anladığımda kapatıp yanımdaki komodine koymuştum. Biraz durduktan sonra dışarıya basketbol oynamaya inmeye karar vermiştim. Havanın soğukluğu çok umrumda değildi Eylül ayındaydık ama o kadar soğuk değildi.

Kalktım üstüme siyah bir sweatshirt ve altıma ise siyah bir eşofman giymiştim. Kızıl saçlarımı ise yarım toplamıştım. Telefonumu, kulaklığımı ve çantamı alıp çıktım.

______

Basket sahasına geldiğimde durdum, sonra gidip çantamı yere bıraktım ve tek başıma oynamaya başladım.

Yaklaşık yarım saat sonunda yorulmuştum son kez topu potaya atınca yere atmıştım kendimi nefes nefese kalmıştım. Yerde öylesine uzanmış nefesimi düzenlemeye çalışıyordum göğüsüm şiddetle inip kalkıyordu.

Tanıdık bir ses ile kafamı o tarafa döndürdüm.

Felix? Burada ne yapıyordu yanıma gelmişti tam başımda dikiliyordu.

"Ne yapıyorsun?"

"Asıl sen bu soğukta ne yapıyorsun? Birde terlisin. Kalk."

Ciddi miydi bu? Yüzüne anlamsızca bakmıştım.

"Ne var?"

"Neden bu kadar önemsiyorsun beni?"

"Bilmem.. içimden bir ses söylüyor bende yapıyorum."

Nefesim hâlâ hızlıydı. Nefes nefese konuştum.

"Oynamayı biliyor musun?"

Gözlerini büyültünce yandan bir sırıtış attım aptaldı cidden.

"İlk defa beni terslemedin ve oyun teklif ediyorsun farkında mısın? Kafana top gelmedi değil mi?"

Gözlerimi devirdim bu çocuk sandığımdan da aptaldı.

"Fikrimi değiştirmeden cevap versen iyi olur."

"Ah, evet biliyorum, evet."

Ayağa kalktım çömeldiği yerden bana bakıyordu. Kızıl saçlarımı açtım ve karıştırdım sonra tekrar bağladım. Ama birşey fark ettim, Felix. Sanki bütün haraketlerimi ezberlemek istermişcesine bana bakıyordu.

"Noldu?"

"Birşey yok."

"Tamam. At hadi topu."

Yerden kalkarak eline topu aldı ve attı.