My Stepbrother/HyunLix

Öpüşme

Felix

Bu gün hastaneden çıkıyordum. Diğerlerine kızgın olduğum için abimlerle kalacaktım. Abimler şuan çıkış işlemlerini hallediyordu bende eşyalarımı toplamış üzerimi değiştiriyordum.

Üzerime açık mavi bir sweatshirt ile bol beyaz bir eşofman giymiştim. Etek gitmiyorsun artık çünkü dışarıda baya kar vardı. Çantamı omuzuma alıp çıktım odadan. Abimlerin yanına geldiğim de Ryujin beni görüp çığlık atmaya başlamıştı.

"Merhaba Ryujin!"

Abimin kucağından Ryujin'i alıp öptüm.

"Ne yapıyorsun bakalım?"

"Abi!"

Eskiye göre daha güzel konuşuyordu.

"Gidelim mi abim?"

Kafa salladım. Birlikte hastaneden çıktıp arabaya bindik. Ben Ryujin ile arkaya bindim abimle San'da öne binmişti.

"Eee bücür? Bizde mi kalacaksın hep?"

"San, sus artık sürekli konuşuyorsun!"

Abimin uyarıcı sesi ile San susmuştu ama cevap verme ihtiyacında hissettim kendimi.

"Rahatsız olursanız gidebilirim?"

"Yok be bücür, yanlış anladın sen beni. Kal istediğin kadar da onları hiç mi affetmeyecektim?"

Onaylamayan mırıltılar çıkarttığım da San gülmüştü.

"Ne kadar terssiniz iki kardeş be!"

"Ne isterdin? Seni affetmememi mi?"

"Hayır kocacım öyle demedim ya.."

"Sus San tamam."

San susup arabayı süremeye devam ettiğinde Ryujin huysuz bir şekilde kıpırdanmıştı.

"Ne oldu küçüğüm?"

"Baba!"

"Babayı mı istiyorsun?"

"Baba!"

"Abi, Ryunjin seni istiyor."

"Ver abim."

Abime Ryujin'i uzattığım da hemen almıştı. Bende cama yaslanıp dışarıyı izlemeye başladım.

____

Yaklaşık 15-20 dakika sonra eve ulaşmıştık. Benim için ayrılan odaya girdiğim de gözlerim açılmıştı.

Bu oda resmen siyahtan oluşuyordu..

Siyah renkten nefret ediyordum. Bu gece zor uyuyacaktım demekti. Eşyalarını dolaba yerleştirip bir duş aldım. Aylardır duş almıyordum desem en doğrusu olabilir. Uyandığım da da duşa girmemiştim bu yüzden pis hissediyordum.

Üzerimi değiştirip yatağa uzandım. Çok yorgun hissediyordum kendimi. Doktorum bunun normal olduğunu aylar sonra beyin tekrar uyanık kaldığı için zorlanıyor olduğunu söylemişti.

Telefonum hâlâ elime geçmemişti. Daha doğrusu abim istememişti bunu. Onu çok korkutmuştum bu yüzden önlem olarak telefonumu elimden almıştı. Hatta şuan kaldığım odanın kiliti yoktu.

Banyoyu kilitlenen yasaktı, duşta yarım saatten fazla kalamazdım, kesici delici aletlere dokunamazdım, doktorum söylemediği süreçte baş ağrım için bile ilaç içemezdim.

Odamın kapısı açıldığın da oraya döndüm.

"Abicim? Uyuyor musun?"

"Hayır abi, uyumuyorum."