My Stepbrother/HyunLix

Peri Masalı Aşk

Felix

Gözlerimi açtığımda beyaz bir odadaydım. Başımın ağrısı kendisi gösterirken gözlerimi kapattım. Kapı sesi ile gözlerimi açarak etrafa baktım.

"Demek uyandınız Felix bey."

Hastanedeydim..

Neden gelmiştim buraya? Hyunjin'in yanında olmam gerekirken neden bu sikik yerdeydim? Bakışlarım kolumda olan seruma takıldı. Buna ihtiyacım yoktu. Tuttuğum gibi çekmiştim serumu. Canım acısa da umursamayarak yataktan kalkmaya çalıştım ama hemşire kadın beni tutmuştu.

"Bırak!"

"Felix bey sakin olun lütfen.."

"Bırak beni! Gideceğim!!"

Odanın kapısı sert bir şekilde açıldığında içeriye telaşla çocuklar girmişti. Chan koşup hemen beni tutmuştu.

"Ne oluyor burada? Felix sakin ol.."

"Az önce uyandı bir anda sinirlendi sakinleştirici alıp geleceğim."

Hemşire kız odadan çıkarken bakışlarım diğerlerine kaydı. Kaşlarım çatıldı. Bana telaşla bakan Jeongin ile Jisung'la karşılaştım. Bana yalan söylemişlerdi..

"Bırak beni Chan! Hepiniz yalancısın! Bırakın beni!!"

Hastaneyi inleten sesim ile bir kaç doktor odaya girmişti. Chan beni doktorlara bıraktığında bir kaç kişi beni tutmaya çalışırken biri de iğne yapmaya çalışıyordu..

"Yalvarırım bırakın beni! Hyunjin'in yanına gitmem lazım..!"

Vücuduma giren iğne ile yorgun düşüyordum.. yalvarırım bıraksınlar beni.

"Lütfen.. yalvarırım bırakın..!"

Beynim tekrar uyuşuyordu. Aynı şeyleri tekrar yaşıyordum. Bakışlarım diğerlerinde gezinirken gözlerim dolmuştu..

Yalvarırım.. Tanrım yalvarırım bıraksınlar beni..

_______

Zihnim yavaş yavaş kendine gelirken gözlerimi hafif araladım. Bu sefer yanımda bir hemşire bir kaç da doktor vardı. Aralarında birşeyler konuşarak kağıda birşeyler yazıyorlardı.

"Durumu iyi.. fakat atak geçiyor ara sıra."

"Anladım sakinleştiriciyi vereli ne kadar oldu?"

"Beş saat kadar oluyor."

"Bu kadar uyuması normal mi doktorum?"

"Aslında değil ama fazlaca yorgun düşmüş olmalı.. kalp ritmi yerinde mi?"

"Evet, serumu ise bitmiş ilk uyandığında damarını zedelemiş kanı zor durdurduk."

"Anlıyorum sanırım uyanıyor."

Zihnim tamamen yerine geldiğinde açtım gözlerimi. Hemen karşımda beyaz ceketli bir doktor vardı.

"Günaydın Felix bey, kendinizi nasıl hissediyorsunuz?"

Konuşmadım.

"Pekala.. konuşmak istemiyor musunuz?"

İstemiyordum, Hyunjin gelene kadar da konuşmayacaktım.

"Anlıyorum.. durumunuz iyi bayılma sebebiniz ufak bir atak ara sıra olabilir bu yüzden lütfen bu durumlara dikkat edin. Münkünse.. stresden ve sinirden uzak kalın. Tekrardan geçmiş olsun yarım saate taburcu olabilirsiniz."

Cümleleri ard arda sıraladıktan sonra odadan çıkmıştı. Kafamı cama çevirdim. Çoktan akşam olmuştu. Derin bir iç çektim. Anlar yavaş yavaş zihnimi esir almaya çalışırken buna izin vermedim.