7. Bölüm: "Tarçınlı Sahlep"

1.3K 78 20
                                    

Merhabaaa!
Biz geldik. İçinizin sıcacık olacağını düşündüğüm bir bölümle geldik hem de.
Keyifli okumalar.

Keyifli okumalar

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

7. Bölüm: "Tarçınlı Sahlep"

Küçük bir mutluluk istiyorum. O kadar küçük olsun ki, kimse istemesin onu benden.

Nazım Hikmet

Çocukken bile küçük şeylerden mutlu olan biriydim ben. Hiç pahalı şeylerde gözüm olmamıştı. Tamam, ailem biraz şımarık büyütmüştü beni ama hiçbir zaman onları zora sokacak bir isteğim olmamıştı. Küçük bir tokadan veya şekerden bile mutlu olurdum.

Ama en çok yeni bandanalar mutlu ederdi beni. Demir'in aldığı bandanalar...

Demir yaklaşık bir metre ötemde durmuş benim dumura uğramış şaşkın suratıma bakıyordu. Ben ise biraz önce ona hiç söylememem gereken şeyi gerçekten söyledim mi diye düşünüyordum sessiz sedasız. Kafamı çevirip onunla anlamsız gibi görünen ama oldukça fazla anlamlar taşıyan bakışmamızı böldüm.

"Eve götür beni," diye emir verip kollarımı önümde bağladım.

O ise hiç istifini bozmadan bana bakmaya devam ediyordu. Kaşlarımı çatıp gözlerimi kapattım ve "Beni eve götür," diye yineledim isteğimi.

Demir hâlâ aynı pozisyonda durup hareket etmeyince bu defa sinirle baktım yüzüne.

"Sağır mısın? Eve götürsene beni. Zaten dün gece uyumadığım için kafamın içinde maymunlar trampet çalıyor."

"Neden uyumadın ki dün gece?"

İma yüklü sorusu beni daha da sinirlendirirken o gayet rahat bir tavır eşliğinde sırıtıyordu. Sağ elimi yumruk yaptım kucağımda. Kafamı eğip yumruğuma baktım.

Acaba burnuna yumruğumu geçirsem yakışıklılığından bir şeyler eksilir mi?

Kafamda tarttığım düşüncelerin son bulmasını istediğim için aklıma gelen ilk şeyi yaptım.

Yumruğumu suratında patlattım.

Parmaklarımın dış kısmı çok fazla acıyınca ikimizin acı dolu inlemesi birbirine karıştı.

YABAN GÜLÜHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin