YABAN GÜLÜ

30. Bölüm: "Sihirli Değnek"

Selamlar!
Umarım hepiniz iyisinizdir. Koyduğum sınır geçilmediği halde bölümü yazdım ve yayınlıyorum. Onca emeğime rağmen oy verip vermemek sizin vicdanınıza kalmış bir şey.
Yorumlarınızı belirtmeyi unutmayın.
Keyifli okumalar.🥀

30. Bölüm: "Sihirli Değnek"

Güldün güller açtı penceremin demirlerinde.
İyi ki geçtin dünyadan.
Sahi, ya doğmasaydın?

Nazım Hikmet

Mutluluğun formülünü doğa ile bağdaştıran Kıbrıslı Zenon, doğadan gelen her şeye boyun eğmeli insandan gelen her şeye karşı çıkmalıdır diye birtakım tezlerde bulunmuştur. Peki ya mutluluk doğadan değil de bir insanda geliyorsa ne yapmamız gerekir Sayın Zenon?

Ben ise mutluluğumu Zenon'un aksine hayatımızdaki insanlarla bağdaştırıyordum. Benim için yanımda olan insanlar mutluysa ben de bir şekilde mutlu olabilirim. Mutluluk bulaşıcıdır.

Çok mutluyum.

Çünkü her daim yanımda Demir var. O olmasa bile gölgesi hep benimle.

Tam da şu an olduğu gibi.

Sırtım biraz önce içindeki raftan kazak aldığım dolabın kapağına yaslıyken Demir de üzerime kapanmıştı. Odada yanan sarı renkli gece lambası ikimizin de gölgesini tam sağ tarafa düşürmüş, parkede bizim portremizin çizilmesine yardımcı olmuştu.

Dudaklarım da Demir'in dudaklarının arasındaydı. Nefesim heyecanla tekleyince saçma bir şey oldu.

Hıçkırdım.

Demir bu yoğun anda bile benim bu yaptığım saçma harekete gülerek geri çekildi ve alnını hafif nemlenen alnıma yasladı.

Gözlerimi açmadan bir yandan hızlı hızlı soluklar alıp veriyor bir yandan da hıçkırığımı durdurmaya çalışıyordum.

"Bu anın ne kadar çok uzamasını istesem de şu halin o kadar tatlı ki Yaban Gülü..."

Gözlerini aralayıp yüzüme bakınca utançla alt dudağımı ısırdım ve bir kez daha hıçkırdım.

Demir işaret ve baş parmağıyla burnumu sıktı. "Beş saniye tut nefesini," deyip saymaya başladı. "Bir, iki, üç, dört..."

Yine bir şey oldu.